صفحه ٤٧٠

شرح و تفسیر
گناه و کمبود باران و برکات

در این بخش، امام (علیه السلام) به منظور آماده ساختن مردم براى نماز و دعاى باران، به نکته مهمى اشاره کرده و مى فرماید: «خداوند بندگان خویش را هنگامى که اعمال بد انجام مى دهند به کمبود میوه ها و جلوگیرى از نزول برکات آسمان وبستن درهاى گنج هاى خیرات مبتلا مى سازد، تا توبه کاران توبه کنند، گنهکاران دست از گناه بکشند، پندپذیران پند گیرند و عاصیان از گناه بازایستند»؛ (إنَّ اللهَ یَبْتَلِی عِبَادَهُ عِنْدَ الْأَعْمَالِ السَّیِّئَةِ بِنَقْصِ الثَّمَرَاتِ، وَحَبْسِ الْبَرَکَاتِ، وَإغْلاَقِ خَزَائِنِ الْخَیْرَاتِ، لِیَتُوبَ تَائِبٌ، وَیُقْلِعَ مُقْلِعٌ، وَیَتَذَکَّرَ مُتَذَکِّرٌ، وَیَزْدَجِرَ مُزْدَجِرٌ).
سپس همچون طبیبى حاذق که پس از تشخیص علت درد، راه درمان را نشان مى دهد، چنین مى فرماید: «خداوند سبحان استغفار از گناه را سبب فزونى رزق، و مایه رحمت خلق قرار داده و (در سوره نوح آیات 10 و 11 و 12) چنین فرموده است: از پروردگار خود آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است، برکات خویش را از آسمان بر شما فرو مى فرستد، با بخشش اموال و فرزندان، شما را کمک مى کند، و باغ هاى سرسبز و نهرهاى جارى در اختیارتان قرار مى دهد!» وَقَدْ جَعَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ الإسْتِغْفَارَ سَبَبَاً لِدُرُورِ(1) الرِّزْقِ وَرَحْمَةِ الْخَلْقِ، فَقَالَ سُبْحَانَهُ: (اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إنهُ کَانَ غَفَّاراً * یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِدْرَاراً * وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَّکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَلْ لَّکُمْ أَنْهاراً).
و در پایان چنین نتیجه مى گیرد: «رحمت خدا بر آن کس که به استقبال توبه بشتابد، از خطاى خود پوزش بطلبد و (با اعمال صالح) بر مرگ پیشى گیرد»؛ (فَرَحِمَ اللَّهُ امْرَأً اسْتَقْبَلَ تَوْبَتَهُ، وَاسْتَقَالَ(2) خَطِیئَتَهُ، وَبَادَرَ مَنِیَّتَهُ!).