لَمْ تَکُنْ بَیْعَتُکُمْ إیَّایَ فَلْتَةً، وَلَیْسَ أَمْرِی وَأَمْرُکُمْ وَاحِداً. إنِّی أُرِیدُکُمْ للهِ وَأَنْتُمْ تُرِیدُونَنِی لإَنْفُسِکُمْ.
أیُّهَا النَّاسُ، أَعِینُونی عَلَى أَنْفُسِکُمْ، وَایْمُ اللهِ لاَُنْصِفَنَّ الْمَظْلُومَ مِنْ ظَالِمِهِ، وَلَأَقُودَنَّ الظَّالِمَ بِخِزَامَتِهِ، حَتَّى أُورِدَهُ مَنْهَلَ الْحَقِّ وَإنْ کَانَ کَارِهاً.
ترجمه
بیعت شما (مردم) با من بى مطالعه و ناگهانى نبود، و وضع من و شما یکسان نیست، من شما را براى خدا مى خواهم و شما مرا براى خویشتن. اى مردم! مرا براى اصلاح خودتان یارى دهید (تا بتوانم عیوب شما را برطرف سازم) به خدا سوگند! داد مظلوم را از ظالمش مى ستانم و افسار ظالم را مى کشم تا او را به آبشخور حق وارد سازم، هر چند از این کار ناخشنود باشد!
شرح و تفسیر
داد مظلوم را از ظالم مى ستانم
همان گونه که گفته شد این سخن ـ یا به تعبیر دیگر، این بخش از خطبه ـ را امام (علیه السلام) زمانى بیان فرمود که چند نفر از صحابه سرشناس پیامبر (صلی الله علیه و آله) از بیعت با او کناره گیرى کرده بودند. امام (علیه السلام) با این سخن با آن ها اتمام حجّت مى کند ومى فرماید: «بیعت شما (توده مردم) با من بى مطالعه و ناگهانى نبود»؛ (لَمْ تَکُنْ بَیْعَتُکُمْ إیَّایَ فَلْتَةً).