بخش اوّل
وَانْقَادَتْ لَهُ الدُّنْیَا وَالاْخِرَةُ بِأَزِمَّتِهَا، وَقَذَفَتْ إلَیْهِ السَمَاوَاتُ وَالْأَرَضُونَ مَقَالِیدَها، وَسَجَدَتْ لَهُ بِالْغُدُوِّ وَالاْصَالِ الْأَشْجَارُ النَّاضِرَةُ، وَقَدَحَتْ لَهُ مِنْ قُضْبَانِهَا النِّیرَانَ الْمُضِیئَةَ، وَآتَتْ أُکُلَهَا بِکَلِمَاتِهِ الثِّمَارُ الْیَانِعَةُ.
ترجمه
دنیا و آخرت، زمام هاى خود را به خداوند سپرده و مطیع او هستند، آسمانها و زمین ها کلیدهاى خود را به دست قدرت او افکنده اند، و درختان سرسبز هر صبحگاهان و شامگاهان دربرابر او سجده مى کنند و به فرمان او از شاخه هاى خود آتش هاى پرنور مى افروزند، و میوه هاى رسیده آن ها به فرمان خدا (در هر زمان) غذا (ى انسان ها) را فراهم ساخته اند.
شرح و تفسیر
همه چیز این جهان به فرمان اوست
امام (علیه السلام) در این بخش به بیان گوشه اى از اوصاف والاى خداوند پرداخته و در پنج جمله به نکته هاى دقیقى در این باره اشاره مى فرماید: نخست مى گوید: «دنیا و آخرت تمام زمام هاى خود را به خداوند سپرده و مطیع او هستند»؛ (وَانْقَادَتْ لَهُ الدُّنْیَا وَالاْخِرَةُ بِأَزِمَّتِهَا(1)).
در حقیقت دنیا و آخرت را به حیوان هاى راهوار و رامى تشبیه فرموده که زمامش به دست اوست و هرجا که اراده او تقاضا کند، مى برد.