بخش دوم
اللَّهُمَّ إنَّکَ تَعْلَمُ أَنَّهُ لَمْ یَکُنِ الَّذِی کَانَ مِنَّا مُنَافَسَةً فِی سُلْطَانٍ، وَلاالْتِمَاسَ شَیْءٍ مِنْ فُضُولِ الْحُطَامِ، وَلکِنْ لِنَرِدَ الْمَعَالِمَ مِنْ دِینِکَ، وَنُظْهِرَ الاْصْلاَحَ فِی بَلاَدِکَ، فَیَأْمَنَ الْمَظْلُومُونَ مِنْ عِبَادِکَ، وَتُقَامَ الْمُعَطَّلَةُ مِنْ حُدُودِکَ. اللَّهُمَّ إنی أَوَّلُ مَنْ أنَابَ، وَسَمِعَ وأَجَابَ، لَمْ یَسْبِقْنِی إلاَّ رَسُولُ اللهِ (صلی الله علیه و آله) بِالصَّلاَةِ.
ترجمه
خدایا! تو مى دانى که آنچه ما (در امر حکومت) انجام دادیم نه براى به دست آوردن سلطنت و مقام بود، و نه براى نیل به متاع پست دنیا، بلکه براى این بود که نشانه هاى محوشده دینت را بازگردانیم و بر پا سازیم و اصلاح را در شهرهاى تو آشکار کنیم، تا بندگان ستم دیده ات (از ظلم ظالمان) ایمن گردند، وحدود وقوانین تعطیل شده ات اقامه و اجرا شود.
خداوندا! من نخستین کسى بودم که به سوى تو بازگشتم، و دعوت تو را شنیدم و اجابت کردم، هیچ کس جز رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پیش از من (به درگاه تو) نماز نخواند.
شرح و تفسیر
هدفى جز احیاى حق و عدالت نداشتیم
امام (علیه السلام) در این فراز از خطبه در حقیقت، اهداف حکومت الهى ـ ازجمله حکومت خود ـ را بیان مى فرماید، و با تعبیرات بسیار جالب و حساب شده، درس هاى فراموش نشدنى به همه حاکمان مومن و مخلص مى دهد.