صفحه ٤٢٧

خطبه در یک نگاه
امام (علیه السلام) در این خطبه، مردم را از غیبت و عیب جویى یکدیگر نهى کرده است و دلایل مختلفى براى آن ذکر مى فرماید: نخست این که: آن هایى که از عیب و گناه پاک اند باید شکر این نعمت را در پرهیز از غیبت و عیب جویى دیگران قرار دهند.
دیگر این که: اگر عیب جویان درست در خویش بنگرند، عیوبى همانند آنچه بر دیگران خرده مى گیرند در خود مى یابند، با این حال چگونه مى توانند دیگران را به دلیل داشتن آن عیوب ملامت کنند، در حالى که خود به آن ها گرفتارند.
سوم: گاه ممکن است انسان گناه کوچکى مرتکب شده باشد، و به گمان این که آلوده گناه بزرگى نیست به غیبت و عیب جویى دیگران بپردازد، که خود بزرگ ترین گناه است؛ افزون بر این، شخص عیب جو چه مى داند، شاید خداوند گناه کسى را که او غیبتش را مى کند بخشیده باشد، ولى گناه عیب جو بخشوده نشده باشد.
کوتاه سخن این که: امام (علیه السلام) از راه هاى مختلف، راه را بر غیبت کنندگان وعیب جویان مى بندد، تا جامعه اسلامى را از این گناه بزرگ پاک سازد.

* * *