أَنْتُمُ الأَنْصَارُ عَلَى الْحَقِّ، وَالإخْوَانُ فِی الدِّینِ، وَالْجُنَنُ یَوْمَ الْبَأْسِ، وَالْبِطَانَةُ دُونَ النَّاسِ. بِکُمْ أَضْرِبُ الْمُدْبِرَ، وَأَرْجُو طَاعَةَ الْمُقْبِلِ. فَأَعِینُونی بِمُنَاصَحَةٍ خَلِیَّةٍ مِنَ الْغِشِّ، سَلِیمَةٍ مِنَ الرَّیْبِ؛ فَوَاللهِ إنِّی لَأَوْلَى النَّاسِ بِالنَّاسِ!
ترجمه
شما یاوران حق، برادران دینى، سپرهاى روز جنگ، و رازداران دربرابر مردم هستید، با کمک شما کسانى را که به حق پشت مى کنند مى زنم، و با یارى شما به اطاعتِ روى آورندگان به حق، امیدوارم، حال که چنین است، مرا با خیرخواهىِ خالى از هرگونه خیانت و سالم از هرگونه شک و تردید، یارى کنید، به خدا سوگند! من نسبت به مردم از خودشان سزاوارترم! (چراکه آگاه تر و دلسوزترم).
شرح و تفسیر
یاران وفادار
در بسیارى از خطبه هاى نهج البلاغه نکوهش شدیدى درباره گروهى از یاران امام (علیه السلام) به خصوص بعد از جنگ صفین، و سستى ها و پراکندگى ها وبى وفایى هایى که در آن میدان نشان دادند، دیده مى شود.
ولى در این خطبه، که بعد از جنگ جمل ایراد شده، امام (علیه السلام) مدح و ستایش بلیغى از یاران شایسته خود مى کند، و این به خوبى نشان مى دهد که امام (علیه السلام) همواره نیکان را تشویق و ترغیب مى کرد و بدان را سرزنش، تا گروه اوّل به کار خود، دلگرم تر شوند و گروه دوم به اصلاح خویش پردازند.