بخش اوّل
أَلا وَإِنَّ الْأَرْضَ الَّتِی تُقِلُّکُمْ، وَالسَّمَاءَ الَّتِی تُظِلُّکُمْ، مُطِیعَتَانِ لِرَبِّکُمْ، وَمَا أَصْبَحَتَا تَجُودَانِ لَکُمْ بِبَرَکَتِهِمَا تَوَجُّعاً لَکُمْ، وَلا زُلْفَةً إلَیْکُمْ، وَلا لِخَیْرٍ تَرْجُوَانِهِ مِنْکُمْ، وَلکِنْ أُمِرَتَا بِمَنَافِعِکُمْ فَأَطَاعَتَا، وَأُقِیمَتَا عَلَى حُدُودِ مَصَالِحِکُمْ فَقَامَتَا.
ترجمه
آگاه باشید! زمینى که شما را بر دوش خود حمل کرده، و آسمانى که بر سر شما سایه افکنده، هر دو مطیع فرمان پروردگار شما هستند، این دو، برکات خود را همواره به شما مى بخشند، ولى این نه به دلیل ترس از شماست، نه براى تقرّب به شما و نه به دلیل انتظار نیکى و پاداشى از طرف شما، بلکه (ازسوى خدا) مأمور رساندن منفعت به شما هستند، به فرمان او گردن نهاده اند، و به آن ها دستور داده شده که براى مصالح شما قیام کنند، و چنین کرده اند.
شرح و تفسیر
آسمان و زمین به فرمان خدا در خدمت بشر
یکى از دستورهاى اسلام که به طور گسترده در کتب فقهى آمده، دستور نماز باران است، که مردم به درگاه خدا روى آورند و از گناهان خود توبه کنند وتقاضاى نزول باران نمایند، و بارها به این دستور عمل شده و لطف خداوند شامل حال آنان گشته است.
به نظر مى رسد که امام (علیه السلام) نیز زمانى که در کوفه بود، در یکى از خشکسالى ها براى برگزارى مراسم نماز باران مردم را به خارج از شهر دعوت فرمود، و به