صفحه ٢٥٣

بخش اوّل
عِبَادَ اللهِ، إنَّکُمْ ـ وَمَا تَأْمُلُونَ مِنْ هذِهِ الدُّنْیَا ـ أَثْوِیَاءُ مُوَجَّلُونَ، وَمَدِینُونَ مُقْتَضَوْنَ: أَجَلٌ مَنْقُوصٌ، وَعَمَلٌ مَحْفُوظٌ. فَرُبَّ دَائِبٍ مُضَیَّعٌ، وَرُبَّ کَادِحٍ خَاسِرٌ. وَقَدْ أَصْبَحْتُمْ فِی زَمَنٍ لا یَزْدَادُ الْخَیْرُ فِیهِ إلاَّ إدْبَاراً، وَلا الشَّرُّ فِیهِ إلاَّ إقْبَالاً، وَلا الشَّیْطَانُ فِی هَلاَکِ النَّاسِ إلاَّ طَمَعاً. فَهذَا أَوَانٌ قَوِیَتْ عُدَّتُهُ، وَعَمَّتْ مَکِیدَتُهُ، وَأَمْکَنَتْ فَرِیسَتُهُ. اضْرِبْ بِطَرْفِکَ حَیْثُ شِئْتَ مِنَ النَّاسِ، فَهَلْ تُبْصِرُ إلاَّ فَقِیراً یُکَابِدُ فَقْراً، أَوْ غَنِیًّا بَدَّلَ نِعْمَةَ اللهِ کُفْراً، أَوْ بَخِیلاً اتَّخَذَ الْبُخْلَ بِحَقِّ اللهِ وَفْراً، أَوْ مُتَمَرِّداً کَأَنَّ بِأذُنِهِ عَنْ سَمْعِ الْمَوَاعِظِ وَقْراً!
ترجمه
اى بندگان خدا! شما و آنچه در این دنیا به آن امید دارید، مهمانانى هستید براى مدتى معین، و بدهکارانى که مورد بازخواست و مطالبه قرار مى گیرید، سرآمدى کوتاه دارید، و اعمالى که (نزد خدا) محفوظ است. چه بسیار کوشش کننده اى که به جایى نرسید، وزحمت کشنده اى که جز زیان، چیزى نصیبش نشد، شما در زمانى زندگى مى کنید که خیر و نیکى پشت کرده و رو به کاستى گذاشته، شر و بدى روى آورده و رو به فزونى است، و شیطان طمعش در گمراهى مردم بیشتر شده است.
(آرى) زمانى است که وسایل پیشرفت شیطان قوى گشته، و نیرنگ و فریبش همه را فراگرفته، و به چنگ آوردن شکار برایش آسان شده است!
به هر سو که مى خواهى نگاه کن! آیا جز فقیرى که با فقر دست به گریبان