خداوندا! ما به سوى تو آمده ایم تا از چیزى به درگاهت شکایت کنیم که از تو پنهان نیست، هنگامى که مشکلات طاقت فرسا ما را به درگاه تو فرستاده، و خشکسالى و قحطى به ناچار ما را به این جا آورده، نیازهاى سخت ما را خسته کرده، و فتنه هاى دشوار پى درپى دامان ما را گرفته است.
خداوندا! از تو مى خواهیم که ما را نومید، و با حزن و اندوه بازمگردانى، ما را به سبب گناهانمان مواخذه مفرما، و به مقتضاى اعمالمان با ما رفتار مکن.
بارخدایا! باران و برکات و رزق و رحمتت را بر ما بگستران، بارانى بر ما بفرست نافع و سودمند و بارورکننده، که آنچه را خشک شده با آن برویانى، وآنچه را مرده، زنده کنى، آبى بسیار پرمنفعت و پربار که تپه ها و کوه ها را با آن سیراب کنى، رودخانه ها را به راه اندازى، درختان را پربرگ سازى، و قیمت ها را با آن پایین آورى، تو بر هرچه اراده کنى توانا هستى.
شرح و تفسیر
بارالها! بارانى پربار بر ما بفرست
امام (علیه السلام) در این بخش از خطبه که به مناسبت نماز باران ایراد شده، بعد از آماده ساختن دل هاى مردم و دعوت آن ها به توبه از گناه و بازگشت به سوى خدا، رو به درگاه پروردگار مى کند و با تعبیراتى بسیار دلنشین، از درگاه پروردگار تقاضاى لطف و عنایت مخصوص مى کند، و در پنج فراز که هرکدام با «اللهم» شروع مى شود، نکته هاى مختلفى را در این باره به پیشگاه حق عرضه مى دارد، و چنین مى گوید:
«بارخدایا! ما از خانه ها و از زیر پوشش ها و سقف ها، پس از شنیدن ناله حیوانات و صداى دلخراش کودکان، بیرون آمدیم، در حالى که اشتیاق به رحمت تو، و امید به فضل و نعمت تو، و ترس از عذاب و کیفرت داریم»؛ (اللَّهُمَّ إنَّا