معارف بوک

مى شناختند، و عنوان «حلیم» و «رشید» را براى او معترف بودند، اما همین که براى اصلاح فساد عقیدتى و فساد مالى آنها قیام کرد، به مخالفت با او برخاستند.

* * *

از مجموع آیات فوق دو نکته کاملا روشن مى شود، نخست این که نمّامى و سعایت و سخن چینى و ایجاد اختلاف در میان انسان ها، یکى از بزرگترین گناهان و نکوهیده ترین صفات است. و دیگر این که اصلاح در میان مردم یکى از وظایف مهم الهى و انسانى است که با هیچ عذرى نمى توان آن را ترک گفت.

سخن چينى (نميمه) در روايات اسلامى
با توجه به این که سخن چینى از بدترین پدیده هاى شوم اجتماعى است که جامعه را به هم مى ریزد، و سرچشمه مفاسد بى شمار و حتى خون ریزى مى شود، در احادیث اسلامى مؤکداً از آن نهى شده و روایات تکان دهنده اى پیرامون آن وارد شده است از جمله:
1ـ در حدیثى از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که از یاران خود پرسید: «اَلا اُنَبِّئُکُمْ بِشِرارِکُمْ; آیا شما را از بدترین افراد آگاه سازم؟ عرض کردند آرى اى رسول خدا!» فرمود: «اَلْمَشّائُونَ بِالَنمِیمَةِ وَ الْمُفَرِّقُونَ بَیْنَ الاَْحِبَّةِ اَلْباغُونَ لِلْبُراءِ الْمَعایِبِ; آنها کسانى هستند که براى سخن چینى تلاش مى کنند، و بین دوستان جدایى مى افکنند و بر افراد پاک عیبجوئى مى کنند».{1}
نمیمه در اصل به معنى صداى کوتاه و آهسته اى است که از حرکت چیزى یا از برخورد پاى انسان به زمین هنگام راه رفتن بر مى خیزد و از آنجا که افراد سخن چین، معمولا سخنان خود را آهسته و در گوشى به این و آن مى رسانند، تا به