فصل چهارم:
غیبت، تنابز بالألقاب و حفظ الغیب
اشاره
در جلد اوّل از این کتاب که بحث پیرامون اصول کلّى مباحث اخلاقى بود، بحثى پیرامون مبارزه با آفات اللسان (آفت هاى زبان) به عنوان یکى از نخستین گامهاى اصلاح اخلاق و تهذیب نفس و سیر و سلوک الى اللّه مطرح شد، وعده دادیم جزئیات آن در بحث هاى آینده عنوان خواهد شد. یکى از آنها مسأله غیبت است که از شایع ترین و زشت ترین و خطرناک ترین مفاسد اخلاقى است. و سبب هتک حیثیّت افراد، کشف اسرار، اشاعه فحشاء، و جسور ساختن گنهکاران در گناهانشان و سرانجام موجب تزلزل پایه هاى اعتماد در زندگى اجتماعى است.
بى شک بسیارى از مردم نقطه ضعف هایى دارند که غالباً پرده بر آن افتاده اگر این عیوب و نقطه ضعف ها آشکار گردد، اعتماد عمومى سلب مى شود، و مفاسد متعددى که در بالا اشاره شد سطح جامعه را فرا خواهد گرفت، به همین دلیل اسلام از آن شدیداً نهى کرده و در کتب علماى اخلاق غیبت به عنوان یکى از بدترین آفات زبان ذکر شده است (هر چند غیبت منحصر به زبان نیست از طریق قلم یا اشارات دست و چشم و ابرو نیز انجام مى شود).
و از آنجا که بدون پرهیز از این رذیله اخلاقى هرگز انسان در مسیر قرب الى الله به جایى نمى رسد و جامعه انسانى روح صلاح و سعادت را نمى بیند باید، براى آن اهمیت فوق العاده قائل شد.