یَکْذِبُونَ. (توبه ـ 77)
5ـ وَ لَهُمْ عَذابٌ اَلِیمٌ بِما کانُوا یَکْذِبُونَ. (بقره ـ 10)
و در مورد تکذیب الهى که آن نیز نوعى کذب و دروغ است، تعبیرات بسیار تکان دهنده اى در قرآن دیده مى شود از جمله:
6ـ قُلْ اِنَّ الَّذِینَ یَفْتَرُونَ عَلَى اللّهِ الْکَذِبَ لا یُفْلِحُونَ. (یونس ـ 69)
7ـ ... ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللّهِ عَلَى الْکاذِبینَ. (آل عمران ـ 61)
ترجمه
1ـ تنها کسانى دروغ مى بندند که به آیات خدا ایمان ندارند (آرى) دروغگویان واقعى آنها هستند!
2ـ ...خداوند آن کس را که دروغگو و کفران کننده است هرگز هدایت نمى کند.
3ـ ...خداوند کسى را که اسرافکار و بسیار دروغگوست هدایت نمى کند.
4ـ این عمل، (روحِ) نفاق را، تا روزى که خدا را ملاقات کنند، در دلهایشان برقرار ساخت این به خاطر آن است که از پیمان الهى تخلّف جستند و به خاطر آن است که دروغ مى گفتند.
5ـ و به خاطر دروغهایى که مى گفتند عذاب دردناکى در انتظار آنهاست.
6ـ بگو «آنها که به خدا دروغ مى بندند (هرگز) رستگار نمى شوند».
7ـ ...آنگاه مباهله کنیم، و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.
تفسیر و جمع بندی
در نخستین آیه مى فرماید: دروغ و افترا کار کسانى است که ایمان به آیات خدا ندارند، و دروغ گویان واقعى آنها هستند (اِنَّما یَفْتَرِى الْکَذِبَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِآیاتِ اللّهِ وَ اُولئِکَ هُمُ الْکاذِبُونَ).
این سخن هنگامى صادر شد که دشمنان اسلام و مشرکان نادان هنگامى که نسخ