معارف بوک

در این که این رازى که بعضى از همسران پیامبر (صلى الله علیه وآله) افشا کردند چه بود، بحث هاى مفصلى در میان مسلمانان است، و چون شرح آن به درازا مى کشد مى توانید به تفسیر نمونه ذیل آیه 3و4 سوره تحریم مراجعه فرمایید.
مورد دیگرى که در قرآن مجید به صورت خاص درباره رازدارى (البته با اشاره نه با تصریح) آمده است، در داستان ابو لبابه است که بنى قریظه (گروهى از یهود که از هیچ گونه کارشکنى و خیانت درباره مسلمین فرو گذار نمى کردند) با او مشورت کردند که آیا تسلیم حکم پیامبر (صلى الله علیه وآله) شوند، او با اشاره گفت، اگر تسلیم شوید همه شما را اعدام خواهد کرد، سپس از این گفته خود پشیمان شد و توبه کرد و روزهاى متوالى خود را به ستون مسجد بست و مشغول توبه و گریه زارى بود سرانجام خداوند توبه او را پذیرفت و آیه 102 سوره توبه در پذیرش توبه او نازل گردید. «وَ آخَرُونَ اعْتَرَفُوا بِذُنُوبِهِمْ خَلَطُوا عَمَلا صالِحاً وَ آخَرَ سَیِّئاً عَسى اللّهُ اَنْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ اِنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ; و گروهى دیگر به گناهان خود اعتراف کردند و اعمال صالح و ناصالحى را به هم آمیختند، امید مى رود که خداوند توبه آنها را بپذیرد، خدا غفور رحیم است».
تعبیر به «گروهى» اشاره به این است که محتواى آیه مخصوص به فرد خاصى نیست بلکه تمام کسانى که گناهى مى کنند و در صدد جبران بر مى آیند و در توبه خود خالص و صادقند را شامل مى شود.
این تقریباً مجموعه اشاراتى بود که در آیات قرآن نسبت به رازدارى و افشاى سرّ آمده است.
رازدارى در روايات اسلامى
در احادیث اسلامى درباره رازدارى و ترک افشاى سرّ تعبیرات گوناگونى دیده مى شود که نشان دهنده اهتمام اسلام به این موضوع است تا آنجا که اسرار دیگران به منزله امانتهاى آنها شمرده شده و افشاى سرّ به عنوان خیانت در امانت است.
1ـ در حدیثى از رسول خدا (صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «اِذا حَدَّثَ الرَّجُلُ اَلْحَدِیثَ ثُمَّ اِلْتَفَتَ فَهِىَ اَمانَةٌ; هنگامى که شخصى سخنى با دیگرى مى گوید سپس به اطراف خود نگاه مى کند