معارف بوک

و حدیث معروف «لا رُهْبانِیَّةَ فِى الاْسْلامِ; در اسلام رهبانیت وجود ندارد» در منابع مختلف آمده است.
سخن درباره رهبانیت و تاریخچه و ابعاد و نتایج آن بسیار است، براى آگاهى بیشتر مى توانید به تفسیر نمونه ذیل آیه فوق مراجعه فرمایید{1} و در بحث هاى آینده نیز اشارات دیگرى به این مطلب خواهیم داشت.

اجتماع گرايى و انزواطلبى در روايات اسلامى
یک نگاه اجمالى به تعلیمات اسلام در زمینه هاى مختلف به خوبى نشان مى دهد که همه جا اسلام طرفدار جماعت و اجتماع است، و حتّى عبادات اسلامى که رابطه میان خلق و خالق است و به صورت دسته جمعى انجام مى شود.
اذان و اقامه دعوت عام به سوى نماز و فلاح و رستگارى است (حَىَّ عَلَى الصَّلاةِ، حَىَّ عَلَى الْفَلاحِ) ضمیرها در سوره حمد، همه به صورت جمعى است، و در شکل متکلم مع الغیر، و در پایان نماز سلامى است عام بر همه مؤمنان و نمازگزاران.
نماز جماعت و از آن فراتر نماز جمعه و از همه فراتر حج، عباداتى مى باشند که به طور کامل جنبه اجتماعى دارند.
در روایات اسلامى تأکید فراوان بر لزوم جماعت و همراهى و همگامى با آن شده است از جمله:
1ـ در حدیثى از پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که فرمود: «اَیُّها النّاسُ عَلَیْکُمْ بِالْجَماعَةِ وَ اِیّاکُمْ وَ الْفُرْقَةَ; اى مردم! بر شما است که از جماعت جدا نشوید، و از جدایى و پراکندگى بپرهیزید»{2}
2ـ در حدیث دیگرى از همان بزرگوار مى خوانیم: «اَلْجَماعَةُ رَحْمَةٌ، وَ الْفُرْقَةُ عَذابٌ; اجتماع رحمت است، و پراکندگى عذاب.»{3}
3ـ در حدیث دیگرى باز از همان حضرت آمده است: «یَدُاللّهِ عَلَى الْجَماعَةِ فَاِذَا اشْتَدَّ