معارف بوک

نمونه دیگر از این گونه شکر و سپاسگزارى در برابر خدمات بندگان خدا چیزى است که در تاریخ پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) آمده است و آن این که در عصر رسول خدا (صلى الله علیه وآله) زنى بود به نام «ثویبه» که پیش از آن که «حلیمه سعدیه» افتخار دایه بودن نسبت به پیامبراکرم (صلى الله علیه وآله) را پیدا کند چند روزى از شیر فرزندش به نام مسروح، پیامبراکرم (صلى الله علیه وآله) را شیر داد. هنگامى که پیغمبراکرم (صلى الله علیه وآله) هجرت فرمود و اموالى در اختیار آن حضرت قرار گرفت، هیچ گاه ثویبه را فراموش نمى کرد، و همواره تا پایان زندگى آن زن، لباس هدایایى براى او مى فرستاد. آن زن بعد از جنگ «خیبر» چشم از جهان پوشید.
شگفت آور این که در بعضى از تواریخ آمده است که «ثویبه» کنیز «ابولهب» بود و هنگامى که به ابولهب بشارت تولد پیامبر اکرم (صلى الله علیه وآله) را داد او را آزاد کرد (پیدا است ابولهب در آن زمان به خاطر خویشاوندى با پیامبر (صلى الله علیه وآله) از تولد پیامبر (صلى الله علیه وآله) خوشحال شد که از برادرش عبداللّه فرزندى به وجود آمد).
هنگامى که ابولهب بعد از آن همه دشمنى با پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) از دنیا رفت، برادرش عباس او را در خواب دید سؤال کرد: حالت چگونه است؟ گفت: در آتشم، ولى شبهاى دوشنبه مجازات من تخفیف مى یابد و از میان انگشتانم آب مى نوشم، و این به خاطر آن است که پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) دوشنبه متولد شد، و من هنگامى که بشارت تولد او را از ثویبه کنیز خودم شنیدم، و آگاه شدم که چند روزى پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) را شیر داد او را آزاد کردم.{1}