حتی انسان از آنچه در اطراف او می گذرد غافل سازد، چنین حوادثی دور از انتظار نیست، حوادثی که لرزه بر پیکر خودکامگان مغرور، و ستمگران از خدا بی خبر می اندازد و آنها را روزها و و ماه ها گیج می کند.
آیا وقت آن نرسیده است که بدانیم دنیای ما دیگری به بن بست رسیده، و باید بازگشت خود را به سوی معنویت و اخلاق انسانی آغاز کند، تا هم انگیزه های تروریسم بخشکد و هم محبت و صفا و صمیمیت بر جهان حکم فرما شود.
فراموش کردن واقعیت ها سبب از بین رفتن آنها نمی شود، تا ظلم و ستم و بی عدالتی و تبعیض و خودکامگی در جهان وجود دارد، باید در انتظار اینگونه حوادث و حتی بدتر از آن بود.
سخن در این زمینه بسیار و تحلیل های فراوانی وجود دارد که در این مقدمه کوتاه نمی گنجد، غرض در اینجا فقط اشاره ای جهت بیداری بود تا همه بدانیم برای اصلاح وضع خطرناک موجود جهان نه حملات انتقامی کارساز است که آتش را شعله ورتر می سازد و سبب حملات زنجیره ای بیشتری می شود، و نه گناهان را به گردن این گروه و آن گروه انداختن.
باید هر کس مسئولیت خویش را بپذیرد و به اصول اخلاق انسانی گردن نهد و ضرورت آن را برای تأمین یک زندگی توأم با امنیت و شکوفایی دریابد.
در اینجا دست شکر به درگاه ایزد متعال بر می داریم و او را سپاس می گوییم که به توفیق او سوّمین و آخرین جلد از کتاب پرفیض «اخلاق در قرآن» به پایان رسید. و اکنون می توانیم به مردم جهان بگوییم:
این است اخلاق اسلامی ما!
این است راه و رسم زندگی!
و این است نسخه نجات از نابسامانیها!
قم - حوزۀ علمیّه
ناصر مکارم شیرازی - مهرماه 1380