معارف بوک

اِلاّ بِصِدْقِ الْحَدِیثِ وَ اَداءِ الاَْمانَةِ اِلَى الْبَّرِ وَ الْفاجِرِ; خداوند متعال هیچ پیامبرى را مبعوث نکرد مگر به راستى در سخن گفتن و اداى امانت به نیکوکار و بدکار».{1}
3ـ در حدیث دیگرى درباره تأثیرى که راستگویى در همه اعمال انسان مى گذارد از همان امام بزرگوار مى خوانیم: «مَنْ صَدَقَ لِسانُهُ زَکى عَمَلُهُ; کسى که زبانش به راستى گراید اعمالش پاک و پاکیزه مى شود».{2} زیرا راستگویى ریشه اعمال صالح است و شرح این مطلب در آینده خواهد آمد.
4ـ در حدیث دیگرى از امام صادق (علیه السلام) مى خوانیم که در پیامى به یکى از دوستان بزرگوارش به نام عبدالله بن ابى یعفور فرمود: «اُنْظُرْ ما بَلَغَ بِهِ عَلِىٌ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ فَاَلْزِمْهُ فَاِنَّ عَلِیّاً اِنَّما بَلَغَ ما بَلَغَ بِهِ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ بِصِدْقِ الْحَدِیثِ وَ اَداءِ الاَْمانَةِ; نگاه کن ببین على (علیه السلام) به چه وسیله آن همه مقام نزد پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) پیدا کرد آن را رها نکن، زیرا على (علیه السلام) آن همه مقام را نزد رسول خدا (صلى الله علیه وآله) به خاطر راست گویى و اداء امانت پیدا کرد».{3}
این تعبیر نشان مى دهد که حتى شخصیت بزرگى مانند على (علیه السلام) در سایه این دو فضیلت به آن مقام والا نزد پیامبر (صلى الله علیه وآله) رسید.
5ـ در سؤالى که از امیرمؤمنان على(علیه السلام) درباره مقام و شخصیت انسان ها شد و کسى پرسید «اَىُّ النّاسِ اَکْرَمُ; چه کسى (نزد خداوند متعال) گرامى تر است؟» فرمود: «مَنْ صَدَقَ فِى الْمَواطِنِ; کسى که همه جا راست بگوید».{4}
با توجه به این که قرآن مى گوید «اِنَّ اَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللّهِ اَتْقاکُمْ; گرامى ترین شما نزد خدا با تقواترین شما است». (حجرات ـ 13) روشن مى شود که روح تقوا همان صدق و راستى است.
6ـ در حدیث دیگرى امیرمؤمنان على (علیه السلام) درباره تأثیر صدق و راستى در نجات انسان ها از چنگال مشکلات و خطرات مى فرماید: «اَلْزِمُوا الصِّدْقَ فَاِنَّهُ مَنْجاةٌ; هرگز راست گویى را رها نکنید، چرا که سبب نجات انسان است».
در حدیث دیگرى از امام صادق (علیه السلام) تشبیه جالبى درباره صدق و راستى مى بینیم