معارف بوک

کس که محمد (صلى الله علیه وآله) را به حق پیامبر خویش قرار داد، اگر قاتل پدرم حسین (علیه السلام) شمشیرى را که با آن پدرم را شهید کرد نزد من امانت مى سپرد (و من امانت او را قبول مى کردم) در امانتش خیانت نمى نمودم».{1}
7ـ شبیه همین معنى ـ به تعبیر دیگرى ـ از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است که فرمود: «اِنَّ ضارِبَ عَلِىٌّ بِالسَّیْفِ وَ قاتِلَه لَوْ اِئْتَمَنَنِى وَ اسْتَنْصَحَنِى وَ اسْتَشارَنِى، ثُمَّ قَبِلتُ ذلِکَ مِنْهُ، لاَدَّیْتُ اِلَیْهِ الاَْمانَةَ; آن کس على (علیه السلام) را با شمشیر زد و شهید کرد، هرگاه امانتى نزد من بگذارد یا نصیحتى بخواهد یا مشورتى کند، و من از او بپذیرم، حق امانت را بجا مى آورم». (در نصیحت و مشورت و هم در امانت هاى عادى).{2}
8ـ از حدیث دیگرى از امام صادق (علیه السلام) نقل شده به خوبى استفاده مى شود که حتى مقامات عظیم پیشوایان بزرگ همچون على (علیه السلام) در سایه صدق الحدیث و اداءالامانة بود، امام به یکى از یارانش به نام «عبدالله بن ابى یعفور» فرمود: «اُنْظُرْ ما بَلَغَ بِهِ عَلِىٌ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ (صلى الله علیه وآله) فَالْزَمْهُ; نگان کن ببین على (علیه السلام) که در سایه چه چیزى آن همه مقام نزد پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) پیدا کرد، آن را بشناس و رها مکن. سپس افزود: «فَاِنَّ عَلِیّاً (علیه السلام) اِنَّما بَلَغَ ما بَلَغَ بِهِ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ بِصِدْقِ الْحَدِیثِ وَ اَداءِ الاَْمانَةِ; زیرا على(علیه السلام) به آن همه مقامات در نزد پیامبر (صلى الله علیه وآله) رسید به خاطر راست گویى و اداى امانت بود».{3}
9ـ در حدیث دیگرى در مورد آثار مهم دنیوى امانت و خیانت از على (علیه السلام)مى خوانیم «اَلاَْمانَةُ تَجُرُّ الرِّزْقَ وَ الْخِیانَةُ تَجُرَّ الْفَقْرَ; امانت رزق و روزى مى آورد، و خیانت مایه فقر است».{4}
10ـ در حدیث کوتاه و بسیار پر معنى از همان بزرگوار مى خوانیم: «رَأْسُ الاِْسْلامِ اَلاَْمانَةُ; رأس (ریشه و اساس و سرچشمه) اسلام امانت است».{5}
11ـ شبیه همین معنى با کمى تفاوت از لقمان حکیم نقل شده فرمود: «یا بُنَّىَّ اَدِّ الاَْمانَةَ تَسْلُمُ لَکَ دُنْیاکَ وَ آخِرَتُکَ وَکُنْ اَمِیناً تَکُنْ غَنِیّاً; پسرم! امانت را ادا کن تا دنیا و