صفحه ١٤٥

بیانگر نهایت اهتمام اسلام به این مسأله مهم اخلاقى است، از میان این روایات گلچینى کرده ایم که ذیلا از نظر مى گذرد:
1ـ در حدیثى از پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که فرمود: «اَلاِْسْلامُ حُسْنُ الْخُلْقِ; اسلام همان خوش رویى است».{1} این تعبیر نشان مى دهد که عصاره تعلیمات اسلام همان حسن خلق است.
2ـ در حدیثى از حضرت على(علیه السلام) در یک تعبیر جامع و جالب مى خوانیم: «عنوانُ صحیفةُ المؤمن حسنُ خُلقه; سرلوحه نامه عمل انسان با ایمان حسن خلق او است».{2}
مى دانیم آنچه در عنوان و سرلوحه نامه اعمال قرار مى گیرد، بهترین و مهمترین آنها است و به تعبیر دیگر، چیزى است که قدر جامع همه اعمال نیک است و قبل از هر چیز نظرها را به خود متوجّه مى سازد.
3ـ در حدیث دیگرى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «اَکْثَرُ ما تَلِجُ بِهِ اُمَّتى الْجَنَّةَ اَلتَّقوى وَ حُسْنُ الْخُلْقِ; بیش ترین چیزى که امت من به سبب آن وارد بهشت مى شوند تقوا و حسن خلق است».{3}
در این حدیث حسن خلق همسنگ و همطراز تقوا قرار داده شده و به عنوان یکى از دو عامل اصلى ورود در بهشت معرفى شده است.
4ـ در حدیث دیگرى امیرمؤمنان على(علیه السلام) مى فرماید: «اَکْمَلُکُمْ اِیْماناً اَحْسَنُکُمْ خُلْقاً; کسى که ایمانش از همه کاملتر باشد، حسن خلقش از همه بیشتر است».{4}
آنچه در بالا آمد بخشى از روایاتى بود که از اهمیّت حسن خلق سخن مى گوید و اکنون به سراغ بخش دیگرى مى رویم که از آثار و پى آمدهاى مادى و معنوى آن بحث مى کند:
1ـ در حدیثى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «اَلْخُلْقُ الْحَسَنُ یُذیبُ السَّیِّئَةَ; حسن خلق گناهان را ذوب مى کند». (و آثار آن را مى شوید).{5}