صفحه ٥١٤

مرحوم علّامه مجلسى در این زمینه حدیث جالبى از على (علیه السلام) به شرح زیر نقل کرده است:
روزى در صفین، سپاه شام حمله سختى به سپاه عراق کرد به طورى که میمنه سپاه عراق رو به فرار نهاد. مالک اشتر فریاد مى زد: برگردید. حضرت رو به لشکر شام کرده، ندا داد: «اى ابومسلم! بگیر این ها را» و این ندا را سه بار تکرار فرمود. اشتر عرض کرد: مگر نه این است که ابومسلم در سپاه شام است؟ چگونه او به یارى ما مى آید؟ حضرت فرمود: من ابومسلم خولانى را نمى گویم، مردى را مى گویم که در آینده از مشرق زمین ظهور کند و خداوند به وسیله او شامیان را هلاک سازد و دولت بنى امیّه را منقرض کند!».(1)
گرچه شخصیت ابومسلم از نظر تاریخى بسیار پیچیده است، به گونه اى که افرادى او را از شیعیان اهل بیت (علیهم السلام) مى دانستند و براى او احترام فراوان قائل بودند، ولى گروهى او را از مخالفان اهل بیت (علیهم السلام) دانسته و اجازه لعن او را مى دادند، ولى آنچه مسلّم است این است که قیام او در آغاز به نام طرفدارى از آل محمد (صلی الله علیه و آله) صورت گرفت و نخستین یاران او از شیعیان بودند.