صفحه ٣٨٩

بخش اوّل
الْحَمْدُ لِلَّهِ خَالِقِ آلْعِبَادِ، وَ سَاطِحِ آلْمِهَادِ، وَ مُسِیلِ آلْوِهادِ، وَ مُخْصِبِ النِّجَادِ. لَیْسَ لِأَوَّلِیَّتِهِ آبْتِدَاءٌ، وَ لا لِأَزَلِیَّتِهِ آنْقِضَاءٌ. هُوَ الْأَوَّلُ وَ لَمْ یَزَلْ، وَ آلْبَاقِی بِلاأَجَلٍ.خَرَّتْ لَهُ آلْجِبَاهُ، وَ وَحَّدَتْهُ الشِّفَاهُ. حَدَّ الْأَشْیَاءَ عِنْدَ خَلْقِهِ لَهَا إِبَانَةً لَهُ مِنْ شَبَهِهَا. لا تُقَدِّرُهُ الْأَوْهَامُ بِالْحُدُودِ وَ آلْحَرَکَاتِ، وَ لا بِالْجَوَارِحِ وَ الْأَدَوَاتِ. لا یُقَالُ لَهُ: «مَتَى؟» وَ لا یُضْرَبُ لَهُ أَمَدٌ «بِحَتَّى». الظَّاهِرُ لا یُقَالُ: «مِمَّ؟» وَ آلْبَاطِنُ لا یُقَالُ: «فِیمَ؟» لا شَبَحٌ فَیُتَقَصَّى، وَ لا مَحْجُوبٌ فَیُحْوَى. لَمْ یَقْرُبْ مِنَ الْأَشْیَاءِ بِالْتِصَاقٍ، وَ لَمْ یَبْعُدْ عَنْهَا بِافْتِرَاقٍ، وَ لا یَخْفَى عَلَیْهِ مِنْ عِبَادِهِ شُخُوصُ لَحْظَةٍ، وَ لا کُرُورُ لَفْظَةٍ، وَ لا آزْدِلافُ رَبْوَةٍ، وَ لا آنْبِسَاطُ خُطْوَةٍ، فِی لَیْلٍ دَاجٍ، وَ لا غَسَقٍ سَاجٍ، یَتَفَیَّأُ عَلَیْهِ آلْقَمَرُ آلْمُنِیرُ، وَ تَعْقُبُهُ الشَّمْسُ ذَاتُ النُّورِ فِی الْأُفُولِ وَ الْکُرُور، وَ تَقَلُّبِ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ، مِنْ إِقْبَالِ لَیْلٍ مُقْبِلٍ، وَ إِدْبَارِ نَهَارٍ مُدْبِرٍ. قَبْلَ کُلِّ غَایَةٍ وَ مُدَّةٍ، وَ کُلِّ إِحْصَاءٍ وَ عِدَّةٍ، تَعَالَى عَمَّا یَنْحَلُهُ آلْمُحَدِّدُونَ مِنْ صِفَاتِ الْأَقْدَارِ، وَ نِهَایَاتِ الْأَقْطَارِ، وَ تَأَثُّلِ آلْمَسَاکِنِ، وَ تَمَکُّنِ الْأَمَاکِنِ. فَالْحَدُّ لِخَلْقِهِ مَضْرُوبٌ، وَ إِلَى غَیْرِهِ مَنْسُوبٌ.
ترجمه
ستایش، مخصوص خداوندى است که آفریدگار بندگان است؛ خداوندى که گستراننده زمین، جارى کننده سیل در رودخانه ها و رویاننده گیاهان بر کوه ها و تپّه هاست. نه براى اوّل بودن او آغازى است و نه براى ازلیّتش پایانى. آغازى است که همواره بوده و پایانى است که سرآمدى ندارد. پیشانى ها در برابر