اغواگر منتهى مى شود، دورى جوید و گمراهان را از طریق سازش کارى در حق، یا تحریف در سخن، یا ترس از راستگویى، بر خود مسلط نکند.
شرح و تفسیر
اندرزى سودمند و گران بها
از آن جا که در بخش گذشته، امام (علیه السلام) به غفلت شدید دنیاپرستان اشاره فرمود، در این بخش مى فرماید: این غفلت چندان طولانى نمى شود و به زودى حجاب ها کنار مى رود و هنگامى که سیلى مرگ بر صورت آنان نواخته شود از خواب غفلت بیدار مى شوند، ولى چه سود! مى فرماید:
«(این وضع دنیاپرستان غافل همچنان ادامه مى یابد) تا هنگامى که خداوند پرده از کیفر گناهانشان بردارد و آن را به آن ها نشان دهد و آنان را از پشت پرده هاى غفلت بیرون کشد؛ در این هنگام به استقبال آنچه به آن پشت کرده بودند مى شتابند و به آنچه روى آورده بودند پشت مى کنند»؛ (حَتَّى إِذَا کَشَفَ لَهُمْ عَنْ جَزَاءِ مَعْصِیَتِهِمْ، وَ آسْتَخْرَجَهُمْ مِنْ جَلابِیبِ(1) غَفْلَتِهِمُ آسْتَقْبَلُوا مُدْبِرآ، وَ آسْتَدْبَرُوا مُقْبِلا).
آرى! عمر دنیا کوتاه است و به زودى پایان مى گیرد و هنگامى که انسان در آستانه مرگ قرار گرفت چشم برزخى پیدا مى کند. پرده هاى غفلت کنار مى رود و هر انسانى نتایج اعمالش را با چشم خود مى بیند و به استقبال آنچه از خود دور مى دید یعنى سراى دیگر مى شتابد و به این دنیا که به او روى آورده بود پشت مى کند. همه چیز دگرگون مى شود و تمام رشته هایى که او به هم تابیده بود، پاره مى شود.
از این رو در یک نتیجه گیرى روشن مى فرماید: «آن ها (مى بینند) نه از آنچه به