پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: اگر تو به این زودى شهید شوى چه کسى با «ناکثین»، «قاسطین» و «مارقین» (آتش افروزان جمل و اصحاب معاویه و خوارج) پیکار مى کند؟ آرى، من به تو وعده شهادت داده ام و شهید هم خواهى شد و محاسن تو از خون فرقت رنگین خواهد شد؛ (أَما إنِّی وَعَدْتُکَ الشَّهادَةَ وَ سَتُشْهَدُ، تُضْرَبُ عَلَى هذِهِ فَتُخْضَبُ هذِهِ).(1)
2. شهادت، افتخار است نه مصیبت
نکته بسیار جالبى که در این بخش از خطبه دیده مى شود سخنى است که میان پیامبر (صلی الله علیه و آله) و على (علیه السلام) ردّ و بدل مى شود؛ و آن این که پیغمبر (صلی الله علیه و آله) سخن از صبر در برابر شهادت مى گوید و على (علیه السلام) سخن از شکر و بشارت. چنین واکنشى در برابر موضوع شهادت، نشانه اوج ایمان، و عشق به ایثار در راه خدا و ارزش هاى والاى اسلامى است که تاکنون از شخص دیگرى جز آن حضرت نقل نشده است و کلام آن حضرت هنگامى که در محراب عبادت در خون خود غلطید که فرمود: «فُزْتُ وَ رَبِّ الْکَعْبَةِ؛ به خداوند کعبه پیروز شدم» ادامه همین جریان است.