معارف بوک

الْکِتَابَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَ تَغْلِبُ کَلِمَةَ الضَّلالِ فَکُنْ حِلْسَ بَیْتِکَ حَتَّى تُقَلَّدَهَا فَإِذَا قُلِّدْتَهَا جاشَتْ عَلَیْکَ الصُّدُورُ وَ قُلِبَتْ لَکَ الاْمُورِ؛ امّت من بعد از من آزمایش مى شوند. قرآن را مطابق میل خود تفسیر مى کنند (و به هر بهانه اى حرام خدا را حلال مى کنند)؛ شراب را به بهانه نبیذ(1) و حرام و رشوه را به صورت هدیه و ربا را با نام بیع، مجاز مى شمرند و کتاب خدا را تحریف معنوى مى کنند و سخن گمراهان غلبه مى کند. تو در آن روز در خانه بنشین تا زمانى که به حکومت رسى؛ ولى هنگامى که حکومت در دست تو قرار گرفت، حسد در سینه ها به حرکت در مى آید و (مخالفان و حاسدانت) کارهاى تو را به هم مى ریزند (ولى تو استقامت کن)».(2)
این حدیث که ابن ابى الحدید در تفسیر این خطبه بیان کرده، به خوبى نشان مى دهد که فتنه بزرگ، کدام فتنه بوده است.(3)
چهارمین و آخرین سؤال: چرا على (علیه السلام) درباره شهادت خود سؤال کرد؟ مگر پیامبر (صلی الله علیه و آله) هنگامى که درباره این فتنه سخن گفت به شهادت او اشاره کرد؟ حال آن که در خطبه مورد بحث چیزى در این زمینه دیده نمى شود.
پاسخ این سؤال چنین است: همان گونه که گفتیم، مرحوم سیّد رضى (رحمه الله) خطبه را خلاصه کرده؛ در روایات مشروح تر چنین آمده است: على (علیه السلام) بعد از آن که ماجراى این فتنه را از پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) شنید عرض کرد: یا رسول الله! تو به من وعده شهادت دادى؛ از خدا بخواه زودتر نصیب من کند.