صفحه ٢١٧

بخش چهارم
و قام الیه رجل فقال: یا أمیرالمؤمنین، أخبرنا عن الفتنة، و هل سألت رسول الله (صلی الله علیه و آله) عنها؟ فقال (علیه السلام):
إِنَّهُ لَمَّا أَنْزَلَ آللهُ سُبْحَانَهُ، قَوْلَهُ: (الم * أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ) عَلِمْتُ أَنَّ آلْفِتْنَةَ لا تَنْزِلُ بِنَا وَ رَسُولُ آللهِ صلی الله علیه و آله بَیْنَ أَظْهُرِنَا. فَقُلْتُ: یَا رَسُولَ اللهِ، مَا هذِهِ آلْفِتْنَةُ الَّتِی أَخْبَرَکَ آللهُ تَعَالَى بِهَا؟ فَقَالَ: «یَا عَلِیُّ، إِنَّ أُمَّتِی سَیُفْتَنُونَ مِنْ بَعْدِی»، فَقُلْتُ: یَا رَسُولَ آللهِ، أَوَ لَیْسَ قَدْ قُلْتَ لِی یَوْمَ أُحُدٍ حَیْثُ آسْتُشْهِدَ مَنِ آسْتُشْهِدَ مِنَ آلْمُسْلِمِینَ، وَ حِیزَتْ عَنِّی آلشَّهَادَةُ، فَشَقَّ ذلِکَ عَلَیَّ، فَقُلْتَ لِی: «أَبْشِرْ، فَإِنَّ الشَّهَادَةَ مِنْ وَرَائِکَ؟» فَقَالَ لِی: «إِنَّ ذلِکَ لَکَذلِکَ، فَکَیْفَ صَبْرُکَ إِذَنْ؟» فَقُلْتُ: یَا رَسُولَ آللهِ، لَیسَ هذَا مِنْ مَوَاطِنِ الصَّبْرِ، وَ لکِنْ مِنْ مَوَاطِنِ الْبُشْرى وَ آلشُّکْرِ.
ترجمه
(در ادامه این خطبه) مردى به پا خاست و عرض کرد: اى امیرمؤمنان! ما را از آن فتنه (ى بزرگ) آگاه ساز! و آیا دراین باره از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) سؤال کردى؟ فرمود: (آرى) هنگامى که خداوند آیه (الم * أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُونَ)؛ «آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: ایمان آوردیم، به حال خود رها مى شوند؟»، را نازل فرمود، من مى دانستم آن فتنه و آن آزمایش بزرگ، تا زمانى که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در میان ماست نازل نمى شود؛ از همین رو عرض کردم: اى رسول خدا! منظور از این آزمایش و فتنه بزرگ چیست که خدا تو را از آن آگاه ساخته است؟».