دقیق و عمیق یک موجود، از میان این همه مخلوقات نیستیم چگونه انتظار داریم که به کنه ذات و صفات خالق برسیم و او را آن چنان که هست بشناسیم؛ مى فرماید: «منزّه است آن کس که عقل ها را از وصف مخلوقى که در چشم ها آشکارش ساخته، ناتوان کرده است؛ به همین دلیل آن را (تنها به صورت) موجودى محدود و ترکیبى پرنقش و نگار درک مى کنند؛ و زبان ها را از شرح وصف آن عاجز ساخته و از اَداى حق وصفش ناتوان کرده است (با این حال چگونه مى توان انتظار داشت که عقل وخرد به کنه ذات و صفات آفریدگار این مخلوق برسد؟)»(1)؛ (فَسُبْحَانَ الَّذِی بَهَرَ(2) آلْعُقُولَ عَنْ وَصْفِ خَلْقٍ جَلاَّهُ(3) لِلْعُیُونِ، فَأَدْرَکَتْهُ مَحْدُودآ مُکَوَّنآ، وَ مُؤَلَّفآ مُلَوَّنآ؛ وَ اَعْجَزَ الْأَلْسُنَعَنْ تَلْخِیصِ(4) صِفَتِهِ، وَ قَعَدَ بِهَا عَنْ تَأْدِیَةِ نَعْتِهِ!).
نکته
شگفتى هاى طاووس!
اگر درست بنگریم، همه چیز در جهان آفرینش، عجیب است؛ ولى بعضى، از بعضى عجیب تر و شگفت انگیزتر است که از جمله آن ها طاووس است.
این پرنده در زیبایى، بى نظیر و به همین دلیل، همواره ضرب المثل است. پرهاى او که به رنگ هاى بسیار مختلف و جذّاب و درخشنده رنگ آمیزى شده در حال عادى به دنبال او بر زمین کشیده مى شود؛ ولى آنگاه که چتر مى زند،