معارف بوک

بخش اوّل
آلْحَمْدُلِلّهِ الَّذِی جَعَلَ آلْحَمْدَ مِفْتَاحآ لِذِکْرِهِ، وَ سَبَبآ لِلْمَزِیدِ مِنْ فَضْلِهِ، وَ دَلِیلا عَلَى آلائِهِ وَ عَظَمَتِهِ.
عِبَادَ آللهِ، إِنَّ الدَّهْرَ یَجْرِی بِالْبَاقِینَ کَجَرْیِهِ بِالْمَاضِینَ؛ لا یَعُودُ مَا قَدْ وَلَّى مِنْهُ، وَ لا یَبْقَى سَرْمَدآ مَا فِیهِ. آخِرُ فَعَالِهِ، کَأَوَّلِهِ. مُتَشَابِهَةٌ أُمُورُهُ، مُتَظَاهِرَةٌ أَعْلامُهُ. فَکَأَنَّکُمْ بِالسَّاعَةِ تَحْدُوکُمْ حَدْوَ الزَّاجِرِ بِشَوْلِهِ: فَمَنْ شَغَلَ نَفْسَهُ بِغَیْرِ نَفْسِهِ تَحَیَّرَ فِی الظُّلُمَاتِ، وَ آرْتَبَکَ فِی آلْهَلَکَاتِ، وَ مَدَّتْ بِهِ شَیَاطِینُهُ فِی طُغْیَانِهِ، وَ زَیَّنَتْ لَهُ سَیِّىءَ أَعْمَالِهِ. فَالْجَنَّةُ غَایَةُ السَّابِقِینَ، وَ النَّارُ غَایَةُ آلْمُفَرِّطِینَ.
ترجمه
حمد و ستایش، مخصوص خداوندى است که حمد را کلید ذکر و یاد خود و سبب فزونى فضل و رحمتش و دلیل بر نعمت ها و عظمتش قرار داده است.
بندگان خدا! روزگار بر بازماندگان، آن سان مى گذرد که بر پیشینیان گذشت. آنچه از زندگى دنیا گذشته است بازنمى گردد و آنچه در آن هستیم جاودان نمى ماند. آخرین کار این جهان، همچون نخستین کار آن است. امورش شبیه به یکدیگر و نشانه هایش روشن و آشکار است. گویا ساعت (پایان زندگى)، شما را با سرعت به پیش مى راند؛ همان گونه که ساربان، شتران سبک بار را. آن کس که به غیر خویش پردازد و از خود غافل شود، در تاریکى ها سرگردان مى ماند و در مهلکه ها گرفتار مى شود. شیاطین او را در طغیانش به پیش مى رانند و اعمال بدش را در نظرش زیبا جلوه مى دهند. بهشت، سرمنزل پیشتازان (در طاعت خدا) و آتش دوزخ، پایان کار کوتاهى کنندگان و تقصیرکاران است.