جاده روشن گام برمى دارد (و به زودى به مقصد مى رسد). حال که چنین است هر کسى باید بنگرد که آیا (به سوى مقصد) پیش مى رود یا به عقب بازمى گردد؟!
شرح و تفسیر
ویژگى رهروان راه حق
در این بخش از خطبه، امام (علیه السلام) براى خنثى کردن تبلیغاتى که بنى امیّه به طور مستمرّ بر ضدّ اهل بیت (علیهم السلام) انجام مى دادند و هماهنگى هایى که بعضى از جیره خواران ومزدوران، در لباس ارباب حدیث، با آن ها مى کردند، اشاره به گوشه اى از فضایل اهل بیت (علیهم السلام) مى کند تا در برابر آن هجمه سنگین تبلیغاتى، مردم آن ها را فراموش نکنند؛ مى فرماید:
«آیات کریمه قرآن درباره آن ها (پیامبر و اهل بیتش (علیهم السلام) ) نازل شده، آن ها گنجینه هاى علوم خداى رحمان اند. اگر سخن بگویند راست مى گویند و اگر سکوت کنند کسى بر آن ها پیشى نمى گیرد»؛ (فِیهِمْ کَرَائِمُ(1) آلْقُرْآنِ، وَ هُمْ کُنُوزُ الرَّحْمنِ. إِنْ نَطَقُوا صَدَقُوا، وَ إِنْ صَمَتُوا لَمْ یُسْبَقُوا).
جمله «فِیهِمْ کَرَائِمُ آلْقُرْآنِ» ممکن است به همان معنا باشد که گفته شد یا به این معنا که آیات کریمه قرآن و تفسیر آن نزد آن هاست. مطابق این تفسیر، جمله مزبور اشاره اى به مفهوم حدیث «ثقلین» است که مى گوید: اهل بیت (علیهم السلام) هرگز از قرآن جدا نمى شوند.
تعبیر به «کنوز» (گنجینه ها) اشاره به این است که تعلیمات و احکام گران بهاى الهى نزد آن هاست؛ زیرا همیشه اشیاى نفیس را در گنجینه ذخیره مى کنند.