بخش اوّل
أَرْسَلَهُ عَلَى حِینِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ، وَ طُولِ هَجْعَةٍ مِنَ الْأُمَمِ، وَ آنْتِقَاضٍ مِنَ آلْمُبْرَمِ؛ فَجَاءَهُمْ بِتَصْدِیقِ الَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ، وَ النُّورِ آلْمُقْتَدَى بِهِ. ذلِکَ آلْقُرْآنُ فَاسْتَنْطِقُوهُ، وَ لَنْ یَنْطِقَ، وَ لَکِنْ أُخْبِرُکُمْ عَنْهُ: أَلا إِنَّ فِیهِ عِلْمَ مَا یَأْتِی، وَ آلْحَدِیثَ عَنِ آلْمَاضِی، وَ دَوَاءَ دَائِکُمْ، وَ نَظْمَ مَا بَیْنَکُمْ.
ترجمه
خدا او (پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله)) را در زمانى فرستاد که مردم از پیامبران پیشین فاصله گرفته بودند (و تعلیمات آن ها به فراموشى سپرده شده بود) ملّت هاى جهان به خواب عمیقى فرو رفته بودند و تار و پود نظام زندگى انسان ها و حقایق مبرم از هم گسسته بود. او در این هنگام براى مردم کتابى آورد که کتب آسمانى پیشین را تصدیق مى کرد و نورى که باید به آن اقتدا شود (در پرتو آن پیش روند)، این کتاب همان قرآن است. آن را به سخن آرید (تا همه چیز را بازگو کند)؛ هر چند هرگز براى شما (درباره همه چیز) سخن نمى گوید؛ ولى من از جانب آن به شما خبر مى دهم (و اسرار مکتومش را فاش مى سازم). آگاه باشید! در آن، علم آینده و اخبار پیشینیان و داروى بیمارى هاى شما و سامان بخش روابط میان شماست.
شرح و تفسیر
کتابى که همه چیز در آن است
امام (علیه السلام) در آغاز این خطبه اشاره اى کوتاه و پرمعنا به وضع زمان جاهلیّت،