معارف بوک

مِنْ قَصَبِهِ آنْحِتَاتَ أَوْرَاقِ الْأَغْصَانِ، ثُمَّ یَتَلاحَقُ نَامِیآ حَتَّى یَعُودَ کَهَیْئَتِهِ قَبْلَ سُقُوطِهِ).
سپس مى افزاید: «(با این حال) با رنگ هاى سابق هیچ تفاوتى پیدا نمى کنند و رنگى به جاى رنگ دیگر نمى نشیند»؛ (لا یُخَالِفُ سَالِفَ أَلْوَانِهِ، وَ لا یَقَعُ لَوْنٌ فِی غَیْرِ مَکَانِهِ!).
شکّى نیست که پرهاى طاووس با آن همه زیبایى و جلا و شفافیت با گذشت زمان، ممکن است آسیب هایى ببیند یا گرد و غبار کهنگى بر آن بنشیند؛ از این رو آفریدگار توانا، هر سال لباس کهنه او را از او مى گیرد و لباس زیباى جدیدى بر تن او مى پوشاند تا همیشه و در هر زمان، زیبا و جذاب باشد. در فصل خزان که برگ ها از درختان فرو مى ریزند، پویش پرهاى او نیز فرو مى ریزد و در آغاز بهار که درختان، داراى برگ و شکوفه شوند پویش جدیدى در کنار «نى»هاى محکمى که به جاى مانده اند مى روید و جالب این که رنگ آمیزى پویش هاى جدید، دقیقآ مانند پویش هاى قدیم است، خداوند چه تأثیر و خاصیتى در این نى هاى سفیدرنگ نقره گون آفریده که دقیقآ همان پویش هاى لطیف را با همان رنگ ها بى کم وکاست از خود بیرون مى دهد؟ دقیقآ همچون ساقه هاى درختان وبرگ ها وشکوفه هاى آن ها.
سپس امام (علیه السلام) به نکته لطیف دیگرى اشاره کرده، مى فرماید: «اگر تارى از تارهاى پر او را بررسى کنى گاه سرخ گلرنگ را به تو نشان مى دهد و گاه رنگ سبز زبرجدى و زمانى زرد طلایى (و هر یک جلوه خاص خود را دارد)»؛ (وَ اِذَا تَصَفَّحْتَ شَعْرَةً مِنْ شَعَرَاتِ قَصَبِهِ أَرَتْکَ حُمْرَةً وَرْدِیَّةً، وَ تَارَةً خُضْرَةً زَبَرْجَدِیَّةً، وَ أَحْیَانآ صُفْرَةً عَسْجَدِیَّةً(1)).