معارف بوک

و در تکمیل آن مى افزاید: «زیرا خداوند، محمّد (صلی الله علیه و آله) را نشانه قیامت و بشارت دهنده بهشت و بیم دهنده کیفر قرار داده است. (و این پیامبر با این مقام وعظمت) با شکم گرسنه از این جهان رحلت کرد و با سلامت (روح و ایمان) به سراى دیگر وارد شد. او تا آن زمان که از جهان رخت بربست و دعوت حق را اجابت کرد سنگى روى سنگ ننهاد (و خانه محکمى براى خود نساخت)»؛ (فَإِنَّ آللهَ جَعَلَ مُحَمَّدآ (صلی الله علیه و آله) عَلَمآ لِلسَّاعَةِ، وَ مُبَشِّرآ بِالْجَنَّةِ، وَ مُنْذِرآ بِالْعُقُوبَةِ. خَرَجَ مِنَ الدُّنْیَا خَمِیصآ، وَ وَرَدَ آلاْخِرَةَ سَلِیمآ. لَمْ یَضَعْ حَجَرآ عَلَى حَجَرٍ، حَتَّى مَضَى لِسَبِیلِهِ، وَ أَجَابَ دَاعِیَ رَبِّهِ).
اشاره به این که آن پیامبرى که این همه عظمت داشت که نشانه قیامت و بشیر و نذیر الهى شمرده مى شد، چنان زندگانى ساده و زاهدانه اى داشت که با شکم سیر از دنیا نرفت و خانه مستحکمى براى خود نساخت (البتّه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) حجره هایى براى همسرانش در کنار مسجد ساخته بود که از گل و شاخه هاى درخت نخل بود و تعبیر به «لم یضع حجرآ على حجر» اشاره به خانه هاى مستحکم ثروتمندان است که آن را با سنگ هاى محکم مى ساختند).
آنگاه چنین نتیجه مى گیرد: «چه منّت بزرگى خدا بر ما نهاده که چنین پیشوا و رهبرى به ما عنایت کرده، تا راه او را بپوییم و قدم در جاى قدم هاى او نهیم»؛ (فَمَا أَعْظَمَ مِنَّةَ آللهِ عِنْدَنَا حِینَ أَنْعَمَ عَلَیْنَا بِهِ سَلَفآ نَتَّبِعُهُ، وَ قَائِدآ نَطَأُ عَقِبَهُ!).
آرى، یکى از نعمت هاى بزرگ خداوند بر انسان ها وجود پیشوایان بزرگ و آگاه است که تمام حرکات و سکنات زندگى آن ها آموزنده است و هیچ قوم و ملّتى همچون مسلمین جهان از این موهبت عظیم بهره مند نشده اند؛ گرچه پیشوایان بزرگى داشتند ولى پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) پیشواى همه پیشوایان راستین است و چه کفران نعمتى از این بالاتر که با وجود چنین رهبرى در گمراهى بمانیم و از زندگى او درسى نیاموزیم!