معارف بوک

وَ یَخْصِفُ(1) بِیَدِهِ نَعْلَهُ، وَ یَرْقَعُ(2) بِیَدِهِ ثَوْبَهُ، وَ یَرْکَبُ آلْحِمَارَ آلْعَارِیَ، وَ یُرْدِفُ(3) خَلْفَهُ، وَ یَکُونُ السِّتْرُ عَلَى بَابِ بَیْتِهِ فَتَکُونَ فِیهِ التَّصَاوِیرُ فَیَقُولُ: «یَا فُلانَةُ ـ لِإِحْدَى أَزْوَاجِهِ ـ غَیِّبِیهِ عَنِّی، فَإِنِّی إِذَا نَظَرْتُ إِلَیْهِ ذَکَرْتُ الدُّنْیَا وَ زَخَارِفَهَا»).
جمله «یَأْکُلُ عَلَى اَلْأَرْضِ» (روى زمین مى نشست و غذا مى خورد) اشاره به این است که در آن زمان افراد نیازمند فرشى نداشتند که بر آن بنشینند، به ناچار روى زمین مى نشستند؛ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) نیز همانند آن ها زندگى مى کرد.
جمله «یَجْلِسُ جِلْسَةَ آلْعَبْدِ؛ همچون غلامان مى نشست» اشاره به نشستن متواضعانه آن حضرت است؛ نه همچون متکبّران که یک پا را بر روى دیگرى مى اندازند و به حال غرور مى نشینند. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) غالبآ دو زانو مى نشست که طرز نشستن غلامان بود؛ زیرا هم متواضعانه تر است و هم آمادگى بیشترى براى برخاستن و اطاعت در آن است.
در حدیثى نقل شده است: زن بدزبانى از کنار پیامبر (صلی الله علیه و آله) گذشت؛ در حالى که پیامبر (صلی الله علیه و آله) همچون غلامان نشسته بود. گفت: اى محمّد! تو همچون بندگان مى نشینى؟ پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «وَ أَیُّ عَبْدٍ أَعْبَدُ مِنِّی؛ کدام بنده از من بنده تر است».(4)
جمله «وَ یَکُونُ السِّتْرُ...» اشاره به داستانى است که از عایشه نقل شده که پرده اى پرنقش و نگار و داراى عکس موجودات ذى روح تهیّه کرده و بر در اتاق آویخته بود. پیامبر (صلی الله علیه و آله) از دیدن آن ناراحت شد؛ چرا که جنبه زینتى داشت