معارف بوک

کُنتُمْ صَادِقِینَ)؛ «آن ها بر تو منّت مى نهند که اسلام آورده اند؛ بگو: اسلام آوردن خود را بر من منّت نگذارید؛ بلکه خدا بر شما منّت مى نهد که شما را به سوى ایمان هدایت کرده است اگر (در ادّعاى ایمان) راستگو هستید».(1)
و از ویژگى هاى دیگر آن ها این است که کارهاى حرام را که مورد علاقه آن هاست، زیر پوشش هاى فریبنده اى قرار مى دهند تا مردم و یا حتّى وجدان خود را فریب دهند، مثلاً به سراغ شراب مى روند و وقتى به آن ها گفته شود : شراب از محرّمات مسلّم است؛ مى گویند: این همان نبیذى است که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و اصحابش از آن مى نوشیدند؛ در حالى که آن نبیذ نه مسکر بود و نه حرام؛ بلکه پیامبر (صلی الله علیه و آله) هنگامى که یارانش بعد از ورود به مدینه از سرد بودن طبیعت آب مدینه و ناراحتى هاى گوارشى شکایت کردند، به آن ها فرمود: چند دانه اى خرما درون خمره آب بریزید تا مشکل شما برطرف گردد. این آب نه مضاف مى شد و نه خرما در حدّى بود که مسکر شود. از آن مى نوشیدند و وضو مى گرفتند؛ ولى بعضى از گمراهان آن را بهانه کردند؛ مقدار زیادى خرما در آب مى ریختند و در جاى گرمى قرار مى دادند تا تخمیر شده و به مسکر تبدیل شود و آن را به نام نبیذ مى نوشیدند.(2)
همچنین بسیارى از افراد گناهکار و ضعیف الایمان در گذشته و حال، نام رشوه را هدیه مى گذاشتند و مى گذارند و نیز در پوشش معاملات صورى به رباخوارى مشغول مى شده و مى شوند.
بدیهى است، در محیط هاى مذهبى که گناهِ آشکار، مشکلات زیادى دارد گنهکاران ترجیح مى دهند که اعمال خود را در پوشش عناوین فریبنده اى انجام دهند. این همان است که به نام فتنه و آزمون بزرگ از آن خبر داده اند.