صفحه ٤٧٢

امام (علیه السلام) در این بیان زیبا به نکته لطیفى اشاره کرده و آن این که خداوند در کنار آن همه زیبایى هاى طاووس، نقطه ضعف و زشتى اى هم در آن قرار داده است که اگر یک زمان مغرور شود و از سر غرور و خودنمایى قهقهه شادى سردهد، هنگامى که چشمش به کاستى هایش افتد ناله و فریاد دردآلودش بلند مى شود. در حقیقت، این نمونه اى است از جهان آفرینش که خداوند حکیم براى جلوگیرى از غرور و طغیان ناشى از قدرت و قوّت، در کنار آن، ضعف ها و کاستى هایى قرار داده تا آن غرورِ غفلت زا مهار شود و تعادل برقرار گردد.
به دنبال جوانى و شادابى، پیرى و ناتوانى، و در کنار سلامتى و تندرستى، بیمارى، به دنبال غنا، فقر و در کنار اقبال دنیا ادبار آن را قرار داده است.
آرى، این است یکى از فلسفه هاى بیمارى ها و ناتوانى ها و گرفتارى ها و مشکلات.