معارف بوک

نخست: این ظهور مقدّس که براى برچیدن بساط ظلم و گسترش توحید و عدل، صورت مى گیرد، زمانى خواهد بود که فساد، صحنه جهان را گرفته باشد، یعنى انسان ها از ظلم و جور و ستم خسته مى شوند و راه هاى اصلاح بسته مى شود و تمام مکتب ها و قانون هاى بشرى ناکارآمدى خود را عملاً ثابت مى کنند و همین امر آمادگى براى پذیرش آن حکومت الهى را افزایش مى دهد.
دوم: یاران مهدى (علیه السلام) و اصحاب او براى پیاده کردن این طرح عظیم جهان انسانى، افرادى هستند آگاه و دانشمند، شجاع و با شهامت، و دلسوز و مهربان و همواره گوش به فرمان.
این بحث کوتاه را با حدیثى از صحابى معروف، ابوسعید خدرى که در کتاب مسند احمد حنبل آمده است پایان مى دهیم. او مى گوید: پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: «لاتَقُومُ السَّاعَةُ حَتّى تمتلأ الأرضُ ظُلْماً وَعُدْواناً قَال: ثُمَّ یَخْرُجُ رَجُلٌ مِنْ عِتْرتِی أَوْ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی يَمْلَؤُهَا قِسْطاً وَ عَدْلاً کَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ عُدْواناً؛ قیامت بر پا نمى شود تا آن زمانى که زمین پر از ظلم و ستم گردد، سپس مردى از عترت من ـ یا از اهل بیت من ـ خروج مى کند و زمین را پر از عدل و داد مى سازد آن گونه که از ظلم وستم پر شده است».(1)
همین معنا در سنن ابى داود با مختصر تفاوتى نقل شده است.(2)