معارف بوک

مربوط به امامت دارد در شرح عبارات مذکور تصریح مى کند که منظور از جمله «وَ إنَّ مَنْ أَدْرَکَهَا مِنَّا یَسْرِی فِیهَا بِسِرَاجٍ مُنِیرٍ...» مهدى آل محمّد : است. و اوصاف بعد را نیز منطبق بر او مى داند هر چند طبق عقیده اى که اهل سنّت درباره مهدى (علیه السلام) دارند مى گوید: او در آخرالزمان متولد مى شود.(1)
و در پایان این بخش به اصحاب و یاران آن حضرت و اوصاف آن ها اشاره کرده، چنین مى فرماید: «سپس گروهى (براى یارى او) آماده مى شوند همچون آماده شدن شمشیر به دست آهنگر تیزگر، چشم آنان با قرآن روشنى مى گیرد و تفسیر آیاتش به گوش آن ها افکنده مى شود، و هر صبح و شام از جام حکمت سیراب مى شوند»؛ (ثُمَّ لَیُشْحَذَنَّ(2) فِیهَا قَوْمٌ شَحْذَ الْقَیْنِ(3) النَّصْلَ. تُجْلَى بِالتَّنْزِیلِ أَبْصَارُهُمْ، وَ یُرْمَى بِالتَّفْسِیرِ فِی مَسَامِعِهمْ، وَ یُغْبَقُونَ(4) کَأْسَ الْحِکْمَةِ بَعْدَ الصَّبُوحِ).
از این تعبیرات پرمعنا به خوبى استفاده مى شود که یاران آن پیشواى بزرگ و دادگر، مردانى شجاع و بیدار و آگاه اند که از قبل ساخته شده اند و سازندگى درباره آن ها همچنان ادامه دارد، قلبشان با آیات قرآن و تفسیر کلمات الهى روشن شده و صبح و شام آموزش هاى تازه اى مى بینند و هر زمان بر آمادگى آن ها افزوده مى شود.
اما چه کسى این ها را از قبل ساخته است؟ آیا خودشان یا معلّمان و استادانى که مأموریت شکوفا کردن این استعدادها را دارند؟ و یا ارتباط معنوى آن ها با