صفحه ٣٤٩

و از نظر محتوا، برنامه اى شفابخش در برداشت و از نظر نتیجه به اصلاح مفاسد و ترمیم ویرانى هاى فکرى و اخلاقى و اجتماعى منتهى شد.
امام (علیه السلام) سپس به کارهاى مهمّى که پیغمبر اکرم (صلی الله علیه و آله) انجام داد پرداخته، چنین مى فرماید: «به وسیله او احکام ناشناخته (ى پروردگار) را آشکار ساخت و بدعت هایى را که به نام دین در شریعت الهى وارد شده بود ریشه کن کرد و احکامى را که اکنون نزد ما روشن است بیان داشت»؛ (أَظْهَرَ بِهِ الشَّرَائِعَ آلْمَجْهُولَةَ، وَ قَمَعَ بِهِ آلْبِدَعَ آلْمَدْخُولَةَ(1)، وَ بَیَّنَ بِهِ اَلْأَحْكَامَ آلْمَفْصُولَةَ(2)).
درواقع پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به سه کار مهم دست زد: عقاید حقه را آشکار ساخت؛ بدعت ها و خرافات را از میان برداشت و احکام الهى را به طور روشن براى همه مردم تبیین کرد که هر یک از این ها با مجاهدات بسیار و تحمّل رنج هاى فراوان صورت گرفت.
و سرانجام در یک نتیجه گیرى آشکار مى فرماید: «بنابراین کسى که جز اسلام آیینى برگزیند شقاوت و بدبختى دامن او را خواهد گرفت، دستگیره ایمانش از هم گسسته، و سقوط او شدید خواهد شد و سرانجام، اندوهى طولانى و عذابى مهلک خواهد داشت»؛ ((فَمَنْ یَبْتَغِ غَیْرَ الْإِسْلامِ دِینآ) تَتَحَقَّقْ شِقْوَتُهُ، وَ تَنْفَصِمْ عُرْوَتُهُ، وَ تَعْظُمْ کَبْوَتُهُ، وَ یَکُنْ مَآبُهُ إِلَى آلْحُزْنِ آلطَّوِیلِ وَ آلْعَذَابِ آلْوَبِیلِ).
بدیهى است، آیینى که آورنده اش داراى آن صفات والا و آیینش از هر نظر جامع و کامل و سازنده باشد، مخالفت با آن جز بدبختى و گمراهى و هلاکت درپى نخواهد داشت.