صفحه ١٩٣

«خداوند به خفاش آفرینش عجیبى داده است؛ آفرینشى ما بین پرندگان و چهارپایان (پستانداران)؛ این به علت آن است که دو گوش بلند و دندان و پشم دارد؛ فرزند خود را مى زاید و شیر مى دهد و بول مى کند و روى چهار دست و پا راه مى رود؛ تمام این ها برخلاف صفات پرندگان است. همچنین او در شب بیرون مى آید و غذایش از پروانه ها و مانند آن (از حشرات) است که در هوا در حرکت اند؛ بعضى گمان مى کنند خفاش غذایى نمى خورد و غذاى او فقط هواست و این باطل است؛ زیرا اوّلا از او فضله و بول خارج مى شود و این بدون خوردن غذا ممکن نیست و ثانیاً او داراى دندان است اگر غذایى نمى خورْد وجود دندان براى او معنایى نداشت و مى دانیم که در آفرینش، چیزى بى هدف نیست».(1)
به هر حال هر چه درباره خفاش بیشتر دقت کنیم اسرار شگفت انگیز بیشترى را پیدا خواهیم کرد و این جاست که به عظمت کلام امام (علیه السلام) پى مى بریم که این موجود استثنایى را که گویى خدا براى قدرت نمایى آفریده است به عنوان یکى از لطایف صنعت و عجایب خلقت پروردگار در خطبه مذکور بیان کرده و روى قسمت هاى مهمى از شگفتى هاى آفرینش او تکیه فرموده است.