ابن ابى الحدید سپس مى افزاید: هنگامى که عایشه تصمیم به قیام بر ضدّ على (علیه السلام) گرفت، مى خواست «اُمّ سلمه» (یکى از همسران پیامبر (صلی الله علیه و آله)) را با خود همراه کند، لذا از او دعوت کرد و براى او از مظلومیّت عثمان سخن گفت.
اُمّ سلمه در شگفتى فرو رفت و به او گفت: «تا دیروز مردم را بر ضد عثمان مى شوراندى و او را «نعثل» مى خواندى، چطور امروز به خونخواهى او برخاسته اى با این که موقعیّت على (علیه السلام) را در نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) خوب مى دانى! اگر فراموش کرده اى یادآورى ات کنم».
عایشه گفت: «عیبى ندارد». سپس اُمّ سلمه داستانى از زمان پیامبر (صلی الله علیه و آله) نقل کرد که نشان مى داد آن حضرت، على (علیه السلام) را شایسته خلافت مى دانست. عایشه این ماجرا را تصدیق کرد؛ امّ سلمه پرسید: «پس چرا مى خواهى با او مبارزه کنى؟» گفت: «براى اصلاح در میان مردم!!»(1)
مورّخ معروف، طبرى نیز نقل مى کند: هنگامى که عایشه گفت: عثمان را مظلوم کشتند و من به خونخواهى عثمان برمى خیزم؛ کسى به او گفت: به خدا سوگند! نخستین کسى که بر عثمان ایراد گرفت تو بودى و تو بودى که مى گفتى: «أُقْتُلُوا نَعْثَلاً فَقَدْ کَفَرَ؛ نعثل را بکشید که کافر شده است».
عایشه گفت: «آرى، ولى مردم، نخست عثمان را توبه دادند و پس از توبه او را کشتند. من قبول دارم که چنین سخنى را درباره او گفتم، ولى الان مى گویم او مظلوم بود و این سخن از سخن اوّل بهتر است!».(2)
شبیه همین معنا را ابن اثیر در کتاب کامل نقل کرده است.(3)
بخارى در صحیح خود، داستان حسد ورزیدن عایشه به حضرت خدیجه
پیام امام امیرالمؤمنین (ع) ج 4
خطبه 80