مختصرى خدمت امام (علیه السلام) آورد، در حالى که اظهار مى داشت بیشترین هدیه بعد از هدیه اى است که براى عثمان فرستاده است. گویى مى خواست به این وسیله منّتى بگذارد، که امام (علیه السلام) جواب قاطعى به او داد.
سعید از طایفه بنى امیّه و از دودمان قریش است و زمان پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) را درک کرد و از فرماندهان لشکرهاى فاتح اسلام بود. در واقع در دامان عمربن خطاب پرورش یافته بود و عثمان او را والى کوفه کرد. هنگامى که به کوفه آمد خطبه اى خواند و اهل کوفه را به دشمنى و خلاف متهم ساخت. مردم کوفه شکایت او را به عثمان کردند و عثمان سرانجام او را به مدینه بازگرداند و او تا هنگامى که مردم بر ضد عثمان قیام کردند، در مدینه بود و از او دفاع مى کرد و با انقلابیون به مقابله برخاست، تا این که عثمان کشته شد. او ناچار به سوى مکّه رفت و در آن جا بود تا زمانى که معاویه خلافت را غصب کرد. معاویه، سعید را براى حکمرانى مدینه انتخاب کرد و او تا پایان عمرش بر مدینه حکومت مى کرد. او در جنگ «جمل» و «صفّین» کناره گیرى کرد و به هیچ یک از دو طرف نپیوست. مردى متکبّر وخشن و سختگیر بود و در سخن گفتن مهارت داشت. قصر بزرگى در مدینه براى خود ساخته بود که آثارش سال ها باقى ماند. مرگ او در سال 53 یا 59 هجرى اتّفاق افتاد.(1)
2. بنى امیّه را بهتر و دقیق تر بشناسیم
بنى امیّه طایفه اى از قریش هستند که به «امیّة بن عبد شمس بن عبد مناف» منسوب هستند و دوران حکومت آن ها از معاویة بن ابوسفیان در سال 41 هجرى آغاز و به مروان حمار یا مروان دوم، که چهاردهمین آنان است در سال 132 هجرى ختم مى شود.