سعادت انسان است، که هم رسول اللّه (صلی الله علیه و آله) و هم امیرمؤمنان (علیه السلام) در آن سخن معروفشان، آن را در کنار هوى پرستى، خطرناک ترین سدّ راه خوشبختى انسان معرفى فرموده اند و تجربیّات تاریخى و روزانه نشان مى دهد، غالب کسانى که آلوده جنایات بزرگ مى شوند، افرادى هستند که گرفتار همین آرزوهاى دور و دراز مادّى مى باشند.
نکته
اندرزهاى گویا و رسا
با اندکى دقّت در این خطبه کوتاه و پرمحتوا، مشاهده مى کنیم که امام (علیه السلام) همه گفتنى ها را در این خطبه بیان فرموده است. از توحید و خداپرستى و توجّه به کتابِ جاویدانِ پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) (قرآن مجید) و نکات مهم و سازنده اى که در قرآن آمده، گرفته، تا هشدارهاى تکان دهنده اى که ناظر به سرنوشت انسان در این جهان است و سپس به مسائل اخلاقى مهمّى که اساس سعادت معنوى و مادّى انسان را تشکیل مى دهد، مانند: ترک شرک و دروغ و حسد و کینه و عداوت و آرزوهاى دور و دراز، اشاره فرموده و در هر مورد، با ذکر دلیل و برهانِ منطقى، در عبارتى کوتاه و بسیار پرمعنا، به بیان خویش عمق بیشترى بخشیده است. اگر انسان هر روز در آغاز پرداختن به برنامه هاى روزانه، یک بار این خطبه شریفه را مرور کند و در آن کمى بیندیشد و تصمیم بر اجراى آن بگیرد، به یقین اهل نجات خواهد بود.