معارف بوک

شرح و تفسیر
تو بى نظیر و بى همتایى!
در این فراز، بار دیگر امام (علیه السلام) به بیان صفات پروردگار بازمى گردد و درباره قرارگرفتن در پرتگاه تشبیه هشدار مى دهد؛ شاید به این دلیل که ممکن است گرفتن دلایل وجود خداوند از جهان خلقت و جست وجوى آثار عظمت او در جاى جاى جهان آفرینش، انسان را وسوسه کند که براى او صفاتى همچون صفات مخلوقات قائل شود و تا سرحدّ قبول جسمیّت براى خداوند، سقوط کند.
لذا امام (علیه السلام) روى به درگاه خدا آورده، چنین عرض مى کند: «من گواهى مى دهم که آن کس که تو را به مخلوقاتت تشبیه کرده، و براى تو همانند آن ها اعضاى مختلف، و مفاصل به هم پیوسته ـ که به حکمتت در لابه لاى عضلات پنهان گشته اند ـ قائل شده، هرگز در اعماق ضمیر خود تو را نشناخته، و یقین به این حقیقت که براى تو شبیه و نظیرى نیست در درون جانش قرار نگرفته است؛ و گویا سخن تابعان را که از رهبران گمراه خود (در قیامت) بیزارى مى جویند، نشنیده است! آن روز که مى گویند: «به خدا سوگند! ما در گمراهى آشکار بودیم که شما را با پروردگار جهانیان برابر مى شمردیم(1)»؛ (فَأَشْهَدُ أَنّ مَنْ شَبَّهَکَ بِتَبَایُنِ أَعْضَاءِ خَلْقِکَ، وَ تَلاحُمِ(2) حِقَاقِ(3) مَفَاصِلِهِمُ الْمُحْتَجِبَةِ لِتَدْبِیرِ حِکْمَتِکَ، لَمْ یَعْقِدْ غَیْبَ ضَمِیرِهِ عَلَى مَعْرِفَتِکَ، وَ لَمْ یُبَاشِرْ قَلْبَهُ الْیَقِینُ بِأَنَّهُ لا نِدَّ لَکَ، وَ کَأَنَّهُ لَمْ یَسْمَعْ تَبَرُّؤَ التَّابِعِینَ مِنَ الْمَتْبُوعِینَ إِذْ یَقوُلوُنَ: (تَاللهِ إِنْ کُنَّا لَفِى ضَلالٍ مُبِینٍ * إِذْ نُسَوِّیکُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ)).