صفحه ٢٨

خطبه در یک نگاه
این کلام همان گونه که اشاره شد زمانى از امام (علیه السلام) صادر گردید که عثمان بر مسلمانان حکومت مى کرد و اطرافیان او بیت المال اسلام را در اختیار گرفته بودند و حیف و میل هاى عجیبى صورت مى گرفت؛ هواخواهان او از «بنى امیّه» در پست هاى کلیدى کشور اسلام حکومت داشتند. از جمله سعیدبن عاص، که والى کوفه بود؛ او هدایایى تهیه کرده و به مدینه فرستاد و به حامل آن ها (حارث بن حُبیش) سفارش کرد که این پیام را به امام (علیه السلام) برساند که من براى هیچ کس ـ جز عثمان ـ بیش از آنچه براى شما فرستاده ام، نفرستادم! در واقع مى خواست منّتى بر امام (علیه السلام) بگذارد. آن حضرت در جواب، سخن مورد بحث را فرمود. اشاره به این که آنچه او فرستاده، مقدار ناچیزى از حق من است، سپس با صراحت و شجاعت فرمود: اگر زنده بمانم و قدرت را در دست گیرم بنى امیه را از مقامى که غاصبانه به چنگ آورده اند، کنار مى زنم و حقارت واقعى آن ها را به مردم نشان مى دهم.