زبان، دعوت حق را اجابت کند (در عمل) به سوى او بازگردد و چون بازگردد، توبه کند، و چون تصمیم به پیروى (از پیشوایان دین) گیرد، به دنبال آن ها گام بردارد، و چون (حقایق را) به او نشان دهند (چشم باز کند و) ببیند.
(تقواى کسى که) با سرعت در طلب حق حرکت کند و از نافرمانى ها بگریزد، در نتیجه از این راه ذخیره اى به دست آورد و باطن خویش را پاکیزه کند و آخرت خود را آباد سازد و توشه اى براى روز حرکت به سوى مقصد و هنگام حاجت و منزلگاهِ نیاز با خود بردارد و پیشاپیشِ خود به سراى جاودانى اش بفرستد. پس تقواى الهى پیشه کنید اى بندگان خدا! در راستاى هدفى که شما را براى آن آفریده است. و از مخالفت فرمانش بر حذر باشید! آن چنان که به شما هشدار داده و بدین وسیله استحقاق آنچه را به شما وعده داده است، پیدا کنید که وعده او صادق و قطعى است! و از این طریق، از وحشت روز رستاخیز در امان بمانید.
شرح و تفسیر
مواعظ تکان دهنده!
امام (علیه السلام) در این بخش از کلام خود که در واقع تکمیل کننده بخش گذشته است، اشاره به موعظه هاى نافذ و مؤثّر و مَثَل هاى روشنگر و اندرزهایى که سبب نجات انسان هاست، کرده و چنین مى فرماید: «شگفتا! چه مَثَل هاى صائب و رسایى، و چه اندرزهاى شفابخشى، به شرط آن که با قلب هاى پاک و گوش هاى شنوا و اراده هاى قاطع و عقل هاى دوراندیش روبه رو شود»؛ (فَیَالَهَا أَمْثَالا صَائِبَةً، وَ مَوَاعِظَ شَافِیَةً، لَوْ صَادَفَتْ قُلُوبآ زَاکِیَةً، وَ أَسْمَاعآ وَاعِیَةً، وَ آرَاءً عَازِمَةً، وَ أَلْبَابآ حَازِمَةً!(1)).