مى گردد و ترس (از خدا) را براى ایمنى در رستاخیز از پیش فرستاده است؛ جاذبه ها (ى انحرافى و شیطانى) را از جاده خویش کنار زده و در بهترین و مستقیم ترین راه هایى که او را به روش مطلوب (جهت رسیدن به رضاى خدا) مى رساند، گام نهاده، و وسوسه ها و فریب ها هرگز او را نفریفته، و امور مشکوک بر او پنهان نمانده است (و به کمک نور تقوا، حق را از باطل تشخیص داده است) با مژده (بهشت و) زندگى آسوده، در میان نعمت ها، در بهترین جایگاه و ایمن ترین روزها، شاد و مسرور است؛ این در حالى است که از گذرگاه دنیاى زودگذر، با روشى پسندیده عبور کرده و توشه آخرت را توأم با سعادت از پیش فرستاده است؛ همان پرهیزکارى که از ترس (آن روز، به عمل صالح) مبادرت ورزیده و در مهلت (زندگى) با سرعت مشغول (بندگى) بوده و به آنچه مطلوب (پروردگار) است، رغبت کامل داشته و از آنچه باید بگریزد دورى کرده است؛ امروز مراقب فرداى خویش است و براى آینده خود پیش بینى لازم را کرده است. همان بس که بهشت، پاداش و عطیه (پرهیزکاران) باشد! و همان بس که آتش دوزخ، کیفر (بدکاران و بى تقوایان) باشد و کافى است که خداوند، انتقام گیرنده (از این ها) و یارى کننده (آن ها) و قرآن، مدافع (نیکوکاران) و دشمن (بدکاران) باشد!
شرح و تفسیر
گذرگاه هاى هولناکى که در پیش داریم
در این بخش از این خطبه، امام (علیه السلام) به سراغ بعضى از مواقف آخرت و گذرگاه هاى خطرناک آن مى رود و از آن، پلى به سوى این دنیا زده، مردم را براى آماده شدن جهت حضور در صحنه قیامت و عبور از گذرگاه خطرناک صراط، آماده مى سازد.
مى فرماید: «بدانید که عبور شما، از صراط و گذرگاه خطرناکِ و هولناکى