معارف بوک

یک خط نورانى در آسمان به چشم مى خورد و سپس خاموش مى شود). و مى فرماید: «و نگهبانانى از شهاب هاى ثاقب بر هر راهى گماشت (تا مانع نفوذ شیاطین به آسمانها گردد)»؛ (وَ أَقَامَ رَصَدآ مِنَ الشُّهُبِ الثَّوَاقِبِ عَلَى نِقَابِهَا).
توجّه داشته باشید که «رَصَد» (بر وزن صدف) در اصل معناى مصدرى دارد و به معناى آمادگى براى مراقبت از چیزى است. و بر فاعل نیز اطلاق مى شود و در مفرد و جمع هر دو به کار مى رود. و «نِقَاب» جمع «نَقْب» به معناى راه، یا فاصله میان دو چیز است. بنابراین، مفهوم جمله حضرت این مى شود که خداوند شهاب هایى در راه هاى آسمان ها گماشته (تا از نفوذ شیاطین به آسمان ها جلوگیرى کند).
این همان چیزى است که در آیات متعددى از قرآن مجید به آن اشاره شده است. از جمله در سوره صافّات آیات 8 تا 10 مى خوانیم: (وَ لا یَسَّمَّعَوُنَ إلَىء الْمَلأِ الأعْلى وَ یُقْذَفوُنَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ * دُحُورآ وَ لَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ * إِلاَّ مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ)؛ «آن ها نمى توانند به سخنان فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند. و (هرگاه چنین کنند) از هر سو هدف قرار مى گیرند. آن ها به شدّت عقب رانده مى شوند و براى آنان مجازاتى دائم است. مگر آن ها که در لحظه اى کوتاه (به آسمان نزدیک شوند و) استراق سمع کنند، که «شهابى ثاقب» آن ها را تعقیب مى کند».
از این آیات و آیات دیگر اجمالا استفاده مى شود که اخبار مهمّ این جهان، در جهان بالا، در میان فرشتگان که از سوى خدا مأمور اداره عالم هستند، مورد گفت وگو قرار مى گیرد و گاه شیاطین براى استراق سمع به آسمان ها نزدیک مى شوند؛ ولى شهاب ها آن ها را از آسمانها به طرف پایین مى رانند.
درست است که شهاب از نظر علم امروز، چیزى جز سنگ هاى به ظاهر سرگردان نیست که به جوّ کره زمین نزدیک مى شوند و براثر تصادم با آن آتش