معارف بوک

زین یا پالان) بسته مى شود، چنان سست شده که قادر به نگهدارى آن نیست. بنابراین، آن کس که بر آن سوار است، نمى تواند خود را نگه دارد، تا چه رسد به این که شتر سرکش را مهار کند. به یقین چنین شترى به هرجا برود مرگ و ویرانى مى آفریند. بلاى «بنى امیّه» نیز به راستى چنین بود؛ چه تشبیهى از این زیباتر و گویاتر براى آن حکومت شوم مى توان بیان کرد؟
در آخرین جمله، هشدار دیگرى مى دهد و مى فرماید: «بنابراین، نعمت ها و پیروزى هاى موقّتى دنیا که مغرورانِ فریب خورده در آن هستند، شما را نفریبد که این سایه اى است گسترده شده تا سرآمدى معیّن (که عمرش بسیار کوتاه است!)»؛ (فَلا یَغُرَّنَّکُمْ مَا أَصْبَحَ فِیهِ أَهْلُ الْغُرُورِ، فَإِنَّمَا هُوَ ظِلٌّ مَمْدُودٌ، إِلَى أَجَلٍ مَعْدُودٍ).