صفحه ٢٤٠

باغ هاى بهشت یا حفره اى از حفره هاى دوزخ است»(1) اشاره روشنى به این معناست.
به تعبیر دیگر: آنچه در عالم قیامت است به شکل محدودى در برزخ نیز وجود دارد.
مى فرماید: «بزرگ ترین بلا در آن جا، آب سوزان دوزخ و ورود در جهنّم و شعله هاى برافروخته و نعره هاى آتش آن است»؛ (وَ أَعْظَمُ مَا هُنَالِکَ بَلِیَّةً نُزُولُ آلْحَمِیم(2)، وَ تَصْلِیَةُ(3) آلْجَحِیمِ، وَ فَوْرَاتُ(4) السَّعِیر، وَ سَوْرَاتُ(5) الزَّفِیرِ(6)).
این همان جهنّم برزخى است که گوشه هایى از جهنّم سوزان قیامت را منعکس مى کند و اصحاب گناهان بزرگ، در کام آن فرو مى روند. همان گونه که قرآن مجید درباره آل فرعون مى گوید: (آلنَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا غُدُوّآ وَ عَشِیّآ وَ یَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ)؛ «(عذاب آن ها) آتش است که هر صبح و شام بر آن عرضه مى شوند و روزى که قیامت برپا مى شود (مى فرماید:) فرعونیان را در سخت ترین عذاب ها وارد کنید».(7)
از این تعبیرات هولناک، به خوبى استفاده مى شود که عذاب برزخى نیز شدید