فصل ششم: امكان ارتباط آگاهانه كامل با خداوند (1)
لزوم شناخت سنخ ارتباط با خداوند
طبق نتيجه‌اى كه از تأملات گذشته به دست آمد، ارضاى كامل خواست هاى فطرى انسان تنها در سايه ارتباط كامل و آگاهانه با مبدأ هستى امكان پذير است. اكنون اين سؤال مطرح مى‌شود كه آيا ارتباط آگاهانه كامل با آفريدگار ممكن است؟ تصورى كه نوع مردم از ارتباط و پيوند دارند، مفهومى نسبى است كه از ارتباط بين ماديات به دست مى‌آيد؛ مثل حوضچه‌اى كه با مخزن آبى متصل و مرتبط مى‌گردد و نتيجه اين اتصال، هدايت شدن آب به درون حوضچه است و تا وقتى اين اتصال باقى است اگر آبى از آن حوضچه برداشته شود مجدداً جايگزين مى‌گردد و هرقدر آب به درون حوضچه وارد شود، از منبع اصلى كاسته مى‌شود. مسلماً ارتباط و اتصال با مبدأ هستى از سنخ ارتباط بين دو موجود مادى نيست كه در پرتو آن از منبع اتصال و ارتباط كاسته مى‌شود؛ بلكه در ارتباط و اتصال با ذات نامحدود و بى نهايت خداوند چيزى از منبع نامتناهى فيض الهى كاسته نمى‌شود.
در ابتدا، درك نحوه ارتباط با خداوند كه در پرتو آن انسان به علم و قدرت بى نهايت مى‌رسد و خواسته هاى نامحدود او اشباع مى‌گردد دشوار است، چون وقتى اين ارتباط قابل فهم و درك است كه ما شناخت لازمى از مبدأ هستى داشته باشيم. ما گرچه با براهين عقلى، ذات خداوند و صفات جلال و جمال او را ثابت مى‌كنيم، اما با اين شناخت مفهومى، عقل ما نمى‌تواند راهى به شناخت ذات خداوند و حقيقت صفات او پيدا كند. در جاى خود ثابت شده