كسى كه وقتى به آيينه مى‌نگرد، نظر استقلالى او متوجه تصويرى مى‌گردد كه در آيينه منعكس گرديده و بالتبع به آيينه توجه مى‌يابد، توجه استقلالى انسان ره يافته به معرفت شهودى خداوند، به خداوند است و نظر او به غير خدا تبعى و طفيلى است و در حدّ نظر به وسيله و آيت و جلوه‌اى از جلوه هاى خداوند است.
تجسّم ارتباط با خداوند در مناجات حضرت سجاد(عليه السلام)
از جمله دعاهايى كه وجود رابطه و امكان ارتباط بنده با خداوند را به روشنى بيان مى‌كند، مناجات خمس عشره منسوب به امام سجاد(عليه السلام) است و ما قسمت هايى از آن مناجات را برگزيده‌ايم و به شرح اجمالى آن‌ها مى‌پردازيم:
امام زين العابدين(عليه السلام) در مناجات خائفين مى‌فرمايند: وَ لا تَحْجُبْ مُشْتاقِيكَ عَنِ النَّظَرِ إِلى جَميلِ رُؤْيَتِكَ...؛ خدايا، مشتاقانت را از نظر به جمال دل ربايت محروم نفرما.
از جمله فوق بر مى‌آيد كه مشاهده و رؤيت جمال الهى واقعيّتى است كه امام به آن اشاره مى‌كنند و چنان كه قبلا نيز متذكّر شده ايم، اين مشاهده با چشم سر صورت نمى‌پذيرد، بلكه وقتى روح انسان تعالى يافت و به خداوند تقرّب پيدا كرد، از ارتباطى كه با خداوند برقرار مى‌سازد، به مشاهده جمال ربوبى تعبير مى‌گردد.
در مناجات راغبين حضرت مى‌فرمايند:
أَسْئَلُكَ بِسُبُحاتِ وَجْهِكَ وَ بِأَنْوارِ قُدْسِكَ وَ أَبْتَهِلُ(1) إِلَيْكَ بِعَواطِفِ رَحْمَتِكَ وَ لَطائِفِ بِرِّكَ أَنْ تُحَقِّقَ ظَنّى بِما أُؤَمِّلُهُ مِنْ جَزيلِ إِكرامِكَ وَ جَميلِ إِنعامِك في الْقُربى مِنْكَ وَ الزُّلفى لَدَيْكَ وَ التَّمَتُّعِ بِالنَّظَرِ إِلَيْكَ...؛
خدايا، از تو درخواست مى‌كنم به حقّ تجليّات رؤيت و انوار قدست و